De eerste editie van
Peel Slowly And See afgelopen januari was een groot succes dus kon een vervolg niet uitblijven. Toen waren er drie bands en één podium, nu zijn het er tien op drie podia.
James & Black openen de avond in de bar van het
Imperium theater in Leiden en dat is altijd goed. Het Texaanse duo, met dj
Phil Ross achter de draaitafels (hij zal later op de avond hier ook nog een tijdje draaien), gaat er ondanks de tropische temperaturen binnen vol tegenaan!
In de theaterzaal volgt een optreden van
No Ninja Am I in een kleine bezetting. Al eerder gezien op Haagweg 4 en bij
Velvet (die dit festival organiseert), maar hier is het echt heel klein, mooi en breekbaar. Tijdens hun laatste nummer begint de volgende band al op het volgende podium, geheel volgens planning, maar niet erg verstandig. Gebeurt daarna gelukkig ook niet meer.
Dat volgende podium is dus eigenlijk de fietsenstalling van Imperium op de binnenplaats en de band die daar inmiddels begonnen is is
Wolf in Loveland. Mooie indie-folk-rock van dit zevental dat de komende tijd op veel podia en festivals te zien is. En op zo'n zomerse dag als vandaag is het helemaal genieten!
In no time is vervolgens het hele publiek weer verhuisd naar de theaterzaal voor een bijzonder optreden van
Sonja van Hamel samen met het
West Side Trio. Sonja is behalve toetseniste en zangeres ook grafisch ontwerper/beeldend kunstenaar en tijdens het optreden zijn er live video beelden van te zien, waarbij gebruik wordt gemaakt van 19de eeuwse technieken als de zoëtroop en een pop-upboek. En hoewel de beeldtechniek soms een beetje hapert is het een prachtig multimediaal optreden!
Dan volgt het enige keuzemoment van de avond, want zowel in de bar als buiten wordt gespeeld. Eerst maar eens buiten kijken, zwoele zomeravond tenslotte, en niet meer weggegaan bij
Wolvendale. Vorig jaar tijdens de Record Store Day wisten ze bij Velvet in-store, in de middag, nog niet echt te overtuigen. Nu, later op de avond in de beginnende schemering, en ruim een jaar later zijn ze helemaal op hun best!
In de theaterzaal is Sonja van Hamel inmiddels vertrokken, het
West Side Trio is gebleven en speelt nu een set met z'n drieën. Op cello, altviool en viool en met héél véél elektronica doen ze een set modern klassieke kamermuziek. Met invloeden uit pop, rock, minimal music en blues en allemaal eigen composities kan dit de aanzet tot iets heel moois gaan worden.
Buiten is het inmiddels donker geworden als
Case Mayfield zijn solo optreden doet. Geweldig, en ook dit buitenpodium krijgt hij muisstil én daarnaast aan het lachen. Toch stiekem gehoopt dat hij hier met
Girl Beard zou hebben gestaan, was nóg interessanter geweest!
Overigens, maar dit even terzijde, is het wel goed om Maarten van den Hoonaard hier eindelijk terug te zien. Nog niet helemaal hersteld, maar hij is er eindelijk weer bij!
De laatste twee optredens zijn binnen in de theaterzaal met eerst
Jelle Paulusma en zijn semi-akoestische band. Prachtig ingetogen en een bij tijd en wijle ook knallend optreden met opvallend veel nummers van zijn iRecord, een oud Daryll-Ann nummer en nummers van zijn aankomende cd. Als hij dan het nummer Ship of Fools aankondigt verwacht je eigenlijk het nummer van John Cale uit 1974, maar het is zijn eigen nummer met dezelfde titel.
Afsluiters van deze avond, het is inmiddels al na middernacht is het Belgische
Tommigun. Nog nooit gehoord, maar als trio overdonderend aanwezig. Mooie gelaagde pop-rock met voornamelijk eigen nummers. Heel gewaagd, maar toch overtuigend, is de cover You're the one that I want uit Grease, bijzonder kale en rauwe versie die het opeens weer boeiend maakt.
De titel
Peel Slowly And See is ontleent aan de eerste LP van de
Velvet Underground (1966), Volgende keer toch graag één Velvet Underground/John Cale/Lou Reed nummer. Dat was eigenlijk het enige dat ontbrak vanavond, verder was het geweldig!
LINKS:
James & Black
No Ninja Am I
Wolf in Loveland
Sonja van Hamel
Wolfendale
West Side Trio
Case Mayfield
Jelle Paulusma
Tommigun
Peel Slowly And See
Imperium
Geen opmerkingen:
Een reactie posten