Drie weken geleden overleed de invloedrijke Braziliaanse musicus João Gilberto op 88-jarige leeftijd. Hij was de grondlegger van de Bossa Nova, een mix van Amerikaanse jazz en de Braziliaanse samba. Tijd voor een ode aan deze invloedrijke muzikant en wie kunnen dat beter dan zangeres Simone Pormes en toetsenist Karel Boehlee.
In Belgisch Biercafé Olivier spelen ze drie prachtige sets, waar alle bekende nummers voorbijkomen: Garota de Ipanema (Girl from Ipanema), Desafinado (Out of tune), Insensatez (How Insensitive) om er maar een paar te noemen, het meeste in het Portugees, een enkel nummer in het Engels. En, zoals we dat gewend zijn van Simone en Karel, heerlijk ingetogen gespeeld, maar wel uit de grond van hun hart (of vanuit hun tenen). Geweldige middag met schitterende muziek. Een mooi eerbetoon!
LINKS:
Simone Pormes
Karel Boehlee
João Gilberto
Belgisch Biercafe Olivier
zondag 28 juli 2019
zondag 21 juli 2019
Lekker onderuit bij Toine en Tom
Ik heb weer van alles te doen, maar gelukkig net op tijd terug om nog even langs te gaan bij Belgisch Biercafe Olivier voor de wekelijkse portie jazz aldaar. Vandaag met gitarist en zanger Toine Scholten en saxofonist Tom van der Zaal. Twee geweldige musici die we in het blues en jazzcircuit al vaker zagen, maar nog niet samen. Heerlijk onderuit in de geweldige binnentuin van Olivier met een muzikale mix die loopt van bossanova tot bop, genieten!
LINKS:
Toine Scholten
Tom van der Zaal
Belgisch Biercafe Olivier
LINKS:
Toine Scholten
Tom van der Zaal
Belgisch Biercafe Olivier
zondag 14 juli 2019
Onverwacht zomerse editie van Werfpop
Deze 38ste editie van Werfpop begint onder een grijze lucht met Rey Tranquilo, hiphop uit Katwijk, vorig jaar één van de winnaars van de Grote Prijs van Nederland. Een vrolijk en positief begin van het festival, helaas zonder live band.
De Haagse band Niko maakt rauwe en dansbare indie rock, doet soms denken aan Kurt Vile en soms aan Iggy Pop, niets mis mee!
Het (deels) Leidse Baskar al vaker gezien en terwijl de zon langzaam doorbreekt zetten ze het inmiddels goed bevolkte festival op zijn kop met hun energieke psychedelische indie rock met invloeden uit funk, jazz en met afro beats. Nieuw is percussionist Lars Aarts die de balans tussen afro en funk nóg meer versterkt.
Het Noordwijkse Lilith weet met hun girlpower punk er ook een feestje van te maken. En als het dan echt lekker weer wordt en echt goed druk is, breekt de tijd voor bands van buiten regio aan.
De Amsterdamse 'ganadeloze punkband' Ploegendienst met hiphopper Ray Fuego (SMIB) en leden van o.a. Aux Raus en Adolf Butler, kunnen helaas niet echt overtuigen, te hard willen, te ambitieus, te ongenaakbaar en toch te weinig overtuigingskracht.
Dan de eerste buitenlandse band, die van Hollie Cook uit Engeland. Hollie Cook is de dochter van Paul Cook (drummer van de Sex Pistols) en haar moeder zong bij de Culture Club. Dat is natuurlijk geen garantie voor goede muziek, maar het feit dat ze van 2005 tot 2010 meezong bij de herstart van The Slits zou dat wél kunnen zijn. Van de rauwe post-punk reggae van die band heeft Hollie vooral de reggae overgehouden, maar dat doet ze wel goed en met verve.
Jammer alleen dat de bas en drums véél te hard stonden afgesteld, een minpuntje dat we vandaag wel vaker tegenkomen, maar dat ligt aan de geluidstechnici, niet aan de muzikanten.
De Haagse band (we zijn weer terug in de regio) Monomyth is, net als Baskar, geheel instrumentaal met een mix van trance-, kraut- en stonerrock. Gedreven muzikanten met een geweldig samenspel. En heerlijke muziek om bij weg te dromen....
Van een heel ander kaliber is de Utrechtse metal-punkband Tusky. Rechttoe, rechtaan, zonder enig compromis. Vol overgave en dat is zeker de moeite waard. Geen woorden maar daden.
Omdat je toch af en toe iets moet eten hebben we het grootste deel van het optreden van Zuco 103 helaas gemist, maar die paar nummers die we horen klinken uiterst energiek en je hebt gelijk spijt dát je wat bent gaan eten en zo de rest van het optreden hebt gemist.
Hadden we beter tijdens het optreden van Zeal & Ardor kunnen gaan doen, want hoewel de combinatie van gospel/sprituals en metal qua concept én qua uitvoering interessant zijn, heb je het na een kwartiertje wel door en is het mooi geweest.
Dan volgen er nog optredens van een paar dj's, van Wende (die net zoals Hollie door de geluidstechnici enigzins om zeep wordt geholpen volgens mensen die erbij waren) en Therapy?, maar dat is pas over 2 uur....
Dus we gaan naar huis om nog even een afzakkertje te nemen bij de Men in Blues in 't Praethuys. Toch was het opnieuw een leuke editie van Werfpop, het onverwacht zomerse weer, de overall prima muziek en het immer leuke publiek maakte ook deze 38ste aflevering helemaal goed!
Leidse Glibber was er natuurlijk ook weer bij en deed verslag van de muziek en vooral alles om het festival heen. En er was nog een hele crew van 3voor12Leiden.
LINKS:
Rey Tranquilo
Niko
Baskar
Lilith
Hollie Cook
Monomyth
Tusky
Zuco103
Zeal & Ardor
Werfpop
Men in Blues
't Praethuys
De Haagse band Niko maakt rauwe en dansbare indie rock, doet soms denken aan Kurt Vile en soms aan Iggy Pop, niets mis mee!
Het (deels) Leidse Baskar al vaker gezien en terwijl de zon langzaam doorbreekt zetten ze het inmiddels goed bevolkte festival op zijn kop met hun energieke psychedelische indie rock met invloeden uit funk, jazz en met afro beats. Nieuw is percussionist Lars Aarts die de balans tussen afro en funk nóg meer versterkt.
Het Noordwijkse Lilith weet met hun girlpower punk er ook een feestje van te maken. En als het dan echt lekker weer wordt en echt goed druk is, breekt de tijd voor bands van buiten regio aan.
De Amsterdamse 'ganadeloze punkband' Ploegendienst met hiphopper Ray Fuego (SMIB) en leden van o.a. Aux Raus en Adolf Butler, kunnen helaas niet echt overtuigen, te hard willen, te ambitieus, te ongenaakbaar en toch te weinig overtuigingskracht.
Dan de eerste buitenlandse band, die van Hollie Cook uit Engeland. Hollie Cook is de dochter van Paul Cook (drummer van de Sex Pistols) en haar moeder zong bij de Culture Club. Dat is natuurlijk geen garantie voor goede muziek, maar het feit dat ze van 2005 tot 2010 meezong bij de herstart van The Slits zou dat wél kunnen zijn. Van de rauwe post-punk reggae van die band heeft Hollie vooral de reggae overgehouden, maar dat doet ze wel goed en met verve.
Jammer alleen dat de bas en drums véél te hard stonden afgesteld, een minpuntje dat we vandaag wel vaker tegenkomen, maar dat ligt aan de geluidstechnici, niet aan de muzikanten.
De Haagse band (we zijn weer terug in de regio) Monomyth is, net als Baskar, geheel instrumentaal met een mix van trance-, kraut- en stonerrock. Gedreven muzikanten met een geweldig samenspel. En heerlijke muziek om bij weg te dromen....
Van een heel ander kaliber is de Utrechtse metal-punkband Tusky. Rechttoe, rechtaan, zonder enig compromis. Vol overgave en dat is zeker de moeite waard. Geen woorden maar daden.
Omdat je toch af en toe iets moet eten hebben we het grootste deel van het optreden van Zuco 103 helaas gemist, maar die paar nummers die we horen klinken uiterst energiek en je hebt gelijk spijt dát je wat bent gaan eten en zo de rest van het optreden hebt gemist.
Hadden we beter tijdens het optreden van Zeal & Ardor kunnen gaan doen, want hoewel de combinatie van gospel/sprituals en metal qua concept én qua uitvoering interessant zijn, heb je het na een kwartiertje wel door en is het mooi geweest.
Dan volgen er nog optredens van een paar dj's, van Wende (die net zoals Hollie door de geluidstechnici enigzins om zeep wordt geholpen volgens mensen die erbij waren) en Therapy?, maar dat is pas over 2 uur....
Dus we gaan naar huis om nog even een afzakkertje te nemen bij de Men in Blues in 't Praethuys. Toch was het opnieuw een leuke editie van Werfpop, het onverwacht zomerse weer, de overall prima muziek en het immer leuke publiek maakte ook deze 38ste aflevering helemaal goed!
Leidse Glibber was er natuurlijk ook weer bij en deed verslag van de muziek en vooral alles om het festival heen. En er was nog een hele crew van 3voor12Leiden.
LINKS:
Rey Tranquilo
Niko
Baskar
Lilith
Hollie Cook
Monomyth
Tusky
Zuco103
Zeal & Ardor
Werfpop
Men in Blues
't Praethuys
Labels:
't Praethuys,
Baskar,
Hollie Cook,
Leiden,
Lilith,
Men in Blues,
Monomyth,
Niko,
Ploegendienst,
Rey Tranquilo,
Tusky,
Werfpop,
Zeal&Ardor,
Zuco103
zondag 7 juli 2019
Dag twee Woodstock Leiden droog
De tweede dag van Woodstock op het Water in Leiden is misschien iets koeler dan gisteren (maar prima terrasweer in de zon), de verwachting is wel dat het droog blijft. Als eerste komen we musicalgezelschap Otis tegen die onder andere nummers uit Hair ten gehore brengen. Toepasselijk want zanger/acteur Bert Sommer speelde zowel in de Amerikaanse versie van Hair, áls op Woodstock. Mooie link.
Ook het aanstekelijke S.O.U.L. laat middels een nummer van Janis Joplin Woodstock niet links liggen.
En dat is het grote verschil met gisteren, dat er veel muziek gespeeld wordt die óf op Woodstock klonk, óf hits waren in die tijd. Dat geldt zeker ook voor de band SunBlock.
Fleetway is een coverband die van alle markten thuis is en ook flink wat nummers van 50 jaar geleden speelt.
En datzelfde geldt voor Electric Blues die moeiteloos Amerikaanse rock mixt met Nederlandse pop uit de Woodstocktijd.
De Excpired Faces trakteren het publiek hier tussen Annie's, Waag en Scarlatti op een heuse Who-compilatie. Van My Generation tot Behind Blue Eyes en veel van Tommy daartussendoor. Prima medley voor een Who-fan als MuziekGezien!
Er doen vandaag weer acht bands mee aan Woodstock op het Water, maar dit is de zevende en laatste die we zien: Second Floor. Spelen mooie covers van onder andere Bob Dylan en Q65, knap dat je als zanger beiden goed kunt neerzetten!
Ergens hebben we dus een band gemist, maar over het geheel was het een prima dag rond het water in Leiden!
Woodstock op het Water mag dan afgelopen zijn, aan de muziek in Leiden komt voorlopig nog geen eind. Want bij Belgisch Biercafé Olivier spelen op de binnenplaats Jonn Reyna (toetsen) en Simone Mens (bas) een prachtige set jazzstandards. Iedere eerste zondag van de maand staat Simone hier en tot nu toe altijd met een saxofonist(e), nu opeens met een toetsenist, anders, maar zeker weer de moeite waard!
Tot slot nog even naar De Twee Spieghels voor een laatste set van het Olivier van Niekerk trio met Jonathan Ho Chin (bas) en Julian Vleminckx (drums). Prachtige improvisaties met de gitaar als middelpunt, die zien we hier hopelijk nog wel eens terug!
LINKS:
Woodstock op het Water
Otis
SunBlock
Fleetway
Electric Blues
Expired Faces
Simone Mens
Jonn Reyna
Belgisch Biercafe Olivier
Olivier van Niekerk
De Twee Spieghels
Ook het aanstekelijke S.O.U.L. laat middels een nummer van Janis Joplin Woodstock niet links liggen.
En dat is het grote verschil met gisteren, dat er veel muziek gespeeld wordt die óf op Woodstock klonk, óf hits waren in die tijd. Dat geldt zeker ook voor de band SunBlock.
Fleetway is een coverband die van alle markten thuis is en ook flink wat nummers van 50 jaar geleden speelt.
En datzelfde geldt voor Electric Blues die moeiteloos Amerikaanse rock mixt met Nederlandse pop uit de Woodstocktijd.
De Excpired Faces trakteren het publiek hier tussen Annie's, Waag en Scarlatti op een heuse Who-compilatie. Van My Generation tot Behind Blue Eyes en veel van Tommy daartussendoor. Prima medley voor een Who-fan als MuziekGezien!
Er doen vandaag weer acht bands mee aan Woodstock op het Water, maar dit is de zevende en laatste die we zien: Second Floor. Spelen mooie covers van onder andere Bob Dylan en Q65, knap dat je als zanger beiden goed kunt neerzetten!
Ergens hebben we dus een band gemist, maar over het geheel was het een prima dag rond het water in Leiden!
Woodstock op het Water mag dan afgelopen zijn, aan de muziek in Leiden komt voorlopig nog geen eind. Want bij Belgisch Biercafé Olivier spelen op de binnenplaats Jonn Reyna (toetsen) en Simone Mens (bas) een prachtige set jazzstandards. Iedere eerste zondag van de maand staat Simone hier en tot nu toe altijd met een saxofonist(e), nu opeens met een toetsenist, anders, maar zeker weer de moeite waard!
Tot slot nog even naar De Twee Spieghels voor een laatste set van het Olivier van Niekerk trio met Jonathan Ho Chin (bas) en Julian Vleminckx (drums). Prachtige improvisaties met de gitaar als middelpunt, die zien we hier hopelijk nog wel eens terug!
LINKS:
Woodstock op het Water
Otis
SunBlock
Fleetway
Electric Blues
Expired Faces
Simone Mens
Jonn Reyna
Belgisch Biercafe Olivier
Olivier van Niekerk
De Twee Spieghels
zaterdag 6 juli 2019
Woodstock met een beetje regen
We hebben weer eens iets te vieren, want precies twee jaar geleden gingen we in ondertrouw (in september 2017 zijn we getrouwd) en daar hoort sindsdien traditioneel een champagne brunch bij Wielinga bij.
Dat was toen op een donderdag, maar nu is het zaterdag, er is dus markt én er is Woodstock op het Water. En dan zit je bij Wielinga niet helemaal goed, om iets te zien moet je je tussen wat marktkramen doorwringen en de bands zijn duidelijk gericht op de terrasboten aan de Botermarkt.
Geen idee welke bands er voorbij komen, maar wat wel opvalt is dat er weinig muziek van 50 jaar geleden klinkt, alleen het nummer Little Green Bag van de George Baker Selection is uit 1969, maar die stond dan weer niet op Woodstock. Maar het gaat allemaal om de sfeer en gezelligheid en die is er volop.
Totdat het gaat regenen, niet hard, maar genoeg voor de bands om te gaan schuilen onder bruggen. Later op de middag wordt het weer droog en kunnen we nog even luisteren bij Blended, spelen onder andere een mooie versie van Hotel California van The Eagles, óók niet uit 1969, het jaar van Woodstock, maar er wordt in elk geval gerefereerd aan dat roemruchte jaar. Morgen zijn er weer nieuwe bands en gaat het festival nog even door.
Leidse Glibber zag nog veel meer bands.
LINKS:
Wielinga
Woodstock op het Water
Blended
Dat was toen op een donderdag, maar nu is het zaterdag, er is dus markt én er is Woodstock op het Water. En dan zit je bij Wielinga niet helemaal goed, om iets te zien moet je je tussen wat marktkramen doorwringen en de bands zijn duidelijk gericht op de terrasboten aan de Botermarkt.
Geen idee welke bands er voorbij komen, maar wat wel opvalt is dat er weinig muziek van 50 jaar geleden klinkt, alleen het nummer Little Green Bag van de George Baker Selection is uit 1969, maar die stond dan weer niet op Woodstock. Maar het gaat allemaal om de sfeer en gezelligheid en die is er volop.
Totdat het gaat regenen, niet hard, maar genoeg voor de bands om te gaan schuilen onder bruggen. Later op de middag wordt het weer droog en kunnen we nog even luisteren bij Blended, spelen onder andere een mooie versie van Hotel California van The Eagles, óók niet uit 1969, het jaar van Woodstock, maar er wordt in elk geval gerefereerd aan dat roemruchte jaar. Morgen zijn er weer nieuwe bands en gaat het festival nog even door.
Leidse Glibber zag nog veel meer bands.
LINKS:
Wielinga
Woodstock op het Water
Blended
Labels:
Blended,
Leiden,
Woodstock op het Water
donderdag 4 juli 2019
Nieuwe gin
Hoe zou de presentatie van een nieuwe gin er nu eigenlijk uitzien? Nooit bij stilgestaan, maar vanmiddag op het Vrouwenkerkplein kunnen we er getuige van zijn. Bij de muurrestanten van voormalige Vrouwenkerk (waar de Pilgrimfathers nog diensten hielden voordat ze in 1620 uit Leiden naar Amerika vertrokken) wordt de nieuwe Rev Robinson gin ten doop gehouden met een lezing van schrijver Jeroen Windmeijer en een optreden van het Waalse kerk Consort dat delen uit een mis van de Franse componist Claude Goudimel (16de eeuw) zingt. En dan volgt eindelijk het onontkoombare moment van proosten en proeven.
Aansluitend is er nog een 4th of July party in 't Praethuys met een optreden van Charles Barry. Over de gin kan ik weinig vertellen, niet écht mijn ding, maar de muziek was vanavond op zijn zachtst gezegd zéér divers. Gelukkig weet Leidse Glibber meer van gin!
LINKS:
Charles Barry
't Praethuys
Aansluitend is er nog een 4th of July party in 't Praethuys met een optreden van Charles Barry. Over de gin kan ik weinig vertellen, niet écht mijn ding, maar de muziek was vanavond op zijn zachtst gezegd zéér divers. Gelukkig weet Leidse Glibber meer van gin!
LINKS:
Charles Barry
't Praethuys
Labels:
't Praethuys,
Charles Barry,
Leiden,
Waalse kerk consort
Abonneren op:
Posts (Atom)