Deze 38ste editie van
Werfpop begint onder een grijze lucht met
Rey Tranquilo, hiphop uit Katwijk, vorig jaar één van de winnaars van de Grote Prijs van Nederland. Een vrolijk en positief begin van het festival, helaas zonder live band.
De Haagse band
Niko maakt rauwe en dansbare indie rock, doet soms denken aan Kurt Vile en soms aan Iggy Pop, niets mis mee!
Het (deels) Leidse
Baskar al vaker gezien en terwijl de zon langzaam doorbreekt zetten ze het inmiddels goed bevolkte festival op zijn kop met hun energieke psychedelische indie rock met invloeden uit funk, jazz en met afro beats. Nieuw is percussionist
Lars Aarts die de balans tussen afro en funk nóg meer versterkt.
Het Noordwijkse
Lilith weet met hun girlpower punk er ook een feestje van te maken. En als het dan echt lekker weer wordt en echt goed druk is, breekt de tijd voor bands van buiten regio aan.
De Amsterdamse 'ganadeloze punkband'
Ploegendienst met hiphopper
Ray Fuego (SMIB) en leden van o.a.
Aux Raus en
Adolf Butler, kunnen helaas niet echt overtuigen, te hard willen, te ambitieus, te ongenaakbaar en toch te weinig overtuigingskracht.
Dan de eerste buitenlandse band, die van
Hollie Cook uit Engeland. Hollie Cook is de dochter van Paul Cook (drummer van de Sex Pistols) en haar moeder zong bij de Culture Club. Dat is natuurlijk geen garantie voor goede muziek, maar het feit dat ze van 2005 tot 2010 meezong bij de herstart van
The Slits zou dat wél kunnen zijn. Van de rauwe post-punk reggae van die band heeft Hollie vooral de reggae overgehouden, maar dat doet ze wel goed en met verve.
Jammer alleen dat de bas en drums véél te hard stonden afgesteld, een minpuntje dat we vandaag wel vaker tegenkomen, maar dat ligt aan de geluidstechnici, niet aan de muzikanten.
De Haagse band (we zijn weer terug in de regio)
Monomyth is, net als Baskar, geheel instrumentaal met een mix van trance-, kraut- en stonerrock. Gedreven muzikanten met een geweldig samenspel. En heerlijke muziek om bij weg te dromen....
Van een heel ander kaliber is de Utrechtse metal-punkband
Tusky. Rechttoe, rechtaan, zonder enig compromis. Vol overgave en dat is zeker de moeite waard. Geen woorden maar daden.
Omdat je toch af en toe iets moet eten hebben we het grootste deel van het optreden van
Zuco 103 helaas gemist, maar die paar nummers die we horen klinken uiterst energiek en je hebt gelijk spijt dát je wat bent gaan eten en zo de rest van het optreden hebt gemist.
Hadden we beter tijdens het optreden van
Zeal & Ardor kunnen gaan doen, want hoewel de combinatie van gospel/sprituals en metal qua concept én qua uitvoering interessant zijn, heb je het na een kwartiertje wel door en is het mooi geweest.
Dan volgen er nog optredens van een paar dj's, van Wende (die net zoals Hollie door de geluidstechnici enigzins om zeep wordt geholpen volgens mensen die erbij waren) en Therapy?, maar dat is pas over 2 uur....
Dus we gaan naar huis om nog even een afzakkertje te nemen bij de
Men in Blues in
't Praethuys. Toch was het opnieuw een leuke editie van Werfpop, het onverwacht zomerse weer, de overall prima muziek en het immer leuke publiek maakte ook deze 38ste aflevering helemaal goed!
Leidse Glibber was er natuurlijk ook weer bij en deed verslag van de muziek en vooral alles om het festival heen. En er was nog een hele crew van
3voor12Leiden.
LINKS:
Rey Tranquilo
Niko
Baskar
Lilith
Hollie Cook
Monomyth
Tusky
Zuco103
Zeal & Ardor
Werfpop
Men in Blues
't Praethuys
Geen opmerkingen:
Een reactie posten