vrijdag 31 oktober 2008

39. Deutsches Jazzfestival Frankfurt dag 1

Vandaag de eerste dag van het jazzfestival in Frankfurt. Een heel ander festival dan we in Nederland kennen. Drie avonden met telkens drie concerten in een strak schema, omdat het ook live op de radio wordt uitgezonden. De hr-Sendesaal is overigens heel goed met een prima akoestiek.
(Today was the first day of the Frankfurt jazzfestival. Quite different from what we're used to in Holland. Three evenings with three bands with a strict schedule, due to the live radiobroadcast. The hr-Sendesaal is very good, especially the acoustics.)

Op de eerste avond speelden John Surman en Howard Moody een uur lang duetten op sopraan- en baritonsaxofoon en Concertorgel. Eén van de beste orgels buiten het kathedralen circuit.
(On the first day John Surman and Howard Moody played duets for an hour on soprana- and baritonsaxophone and Concertorgan. One of the best organs in the world, except maybe for some cathedrals.)

Het orgel zelf was niet zichtbaar maar werdt geprojecteerd op het scherm boven het podium.
(The organ itself was not visible, but was projected on a screen above the stage.)

John Surman op zijn baritonsaxofoon, die hijzelf omschrijft als een instrument dat zo beweeglijk is als een dubbeldekkerbus in een braakliggende akker.
(John Surman on his baritonsaxophone, which he describes as being as flexible as a dubbledecker bus in a field.)

Howard Moody geniet van het spelen op het prachtige orgel. Het optreden zelf was geweldig, de combinatie van orgel en saxen heel bijzonder. Kenden we alleen van het Nederlandse Trio Windstreken.
(Howard Moody enjoys to play this fantastic organ. The concert was great, the combination quite unusual, we only knew it from the Dutch Trio Windstreken.)

Vervolgens speelde het Christof Lauer/Patrice Héral-duo (saxofoon/percussie) een aardige set, waarbij halverwege de jonge pianist Yuriy Sych aanschoof.
(Next the Christof Lauer/Patrice Héral-duo (saxophoon/percussion) een nice set. In the second half of their set the, pianist Yuriy Sych joined them.)

Christof Lauer uit Frankfurt is de bedenker van dit gelegenheids duo van sax en percussie, alweer een ongewone combinatie.
(Frankfurter Christof Lauer is the originator of this duo with saxophone and percussion, again a not very usual combination.)

De Fransman Patrice Héral is niet alleen percussionist, hij sampled daarbij live zijn eigen drumstel. Een interessant gegeven dat wat ons betreft nog wat verder moet worden uitgewerkt.
(The French Patrice Héral is not only plays percussion, he also samples it live. Interesting concept, but we think it needs some more study.)


De jonge pianist Yuriy Sych, eveneens uit Frankfurt, was in de tweede helft van de set een welkome aanvulling op het na een tijdje toch wel beetje eentonige duo.
(The young pianist Yuriy Sych from Frankfurt was the much needed extension of this duo in the second half of the concert.)

De avond eindigde met een optreden van de hr-BigBand met Bill Frisell op gitaar en Michael Gibbs als dirigent en arrangeur. Met de titel 'Monk, Mingus & Me" kwam Mingus er nogal bekaaid vanaf: twee nummers maar.
(Last concert of the evening was by the hr-Bigband with Bill Frisell on guitar and Michael Gibbs as conductor. The program was called Monk, Mingus & Mee, but only two Mingus songs were played.)

Bill Frisell is natuurlijk geweldig op de gitaar en ook de hr-BigBand was enorm goed met enkele fantastiche solisten. Alleen leek het er een beetje op dat het niet helemaal klikte tussen dirigent Michael Gibbs en de band. Zaterdag staan ze weer op het festival, dan met een andere dirigent, kijken of dat verschil maakt.
Een leuke avond, met als hoogtepunt het John Surman/Howard Moody duo. Maar morgen is de grote dag als The Robert Wyatt Variations aan de beurt zijn!
(Bill Frisell is a great guitarplayer en the hr-Bigband was also very good, with some fantastic solo's. We had the impression that conductor Michael Gibbs and the band didn't go together very well. On Saturday the band will be back with another conductor, let's see what happens.
It was anice evening with the John Surman/Howard Moody duo as the highlight of the day. But tomorrow is the big day when it's time for the Wyatt Variations!)


LINKS:
Jazzfestival Frankfurt
John Surman
Howard Moody
Christof Lauer
Patrice Héral
hr-Bigband
Bill Frisell
Michael Gibbs

zondag 26 oktober 2008

Lavalu komt er aan


Het Arnhemse kwartet Lavalu is een wonderlijke combinatie. Ze spelen een mix van pop en jazz, net iets voor De X om te programmeren in de tuinzaal van De Burcht in Leiden. En net als vorige week bij STriCat was het publiek weer geweldig en gelukkig ook in iets grotere getale aanwezig.

Marielle Woltring is de pianist, zangeres, tekstschrijver en componist
van de band. Ze schijnt het gat tussen Björk en Roisin Murphy te vullen, maar in de eerste set hoorden we vooral een kruising tussen Joni Mitchell en Chi Coltrane. Zeker niet vervelend, maar het klinkt wat ouderwets en dat was het zeker niet. Lavalu is toch echt een eigen geluid aan het ontwikkelen.

De band bestaat verder uit Miguel Boelens (saxofoons) en Jörg Brinkmann (cello), waarbij de cello de bas verving. Zowel saxen als cello hadden veel electronica in huis waarmee een breed scala aan klanken kon worden opgezet.

Onmisbaar en voortreffelijk was Yonga Sun op drums, maar de belichting was niet zo goed, en de foto dus ook niet.
Leken de muzikanten in de eerste set nog wat onzeker, in de tweede set hadden ze er vertrouwen in en speelden het dak van het huis. Nieuwe associaties drongen zich op zoals Curved Air, Renaissance en ELP. Maar dat zijn alleen associaties, Lavalu klinkt echt wel als zichzelf.

De (eigen) nummers variëerden van catchy, uptempo jazz-pop tot hartverscheurende ballads en alles daar tussen in, waardoor het een afwisselend optreden was.
Cellist Jörg Brinkmann bespeelde de cello met vingers en strijkstok, geen gebruikelijke setting voor een cellist, maar hier zeker op zijn plaats.

En hij sampelde er ook nog eens op los in een duet met Marielle Woltring, heel mooi.
Het optreden begon misschien wat aarzelend, maar gaandeweg steeg het zelfvertrouwen én het speelplezier. En dat ze op de goede (en brede) weg zijn blijkt ook wel uit het feit dat ze volgende maand in het Bimhuis staan en in maart in Paradiso!

LINKS:
Lavalu
De X
Leids Jazz Trio

zondag 19 oktober 2008

STriCat in in De Burcht in Leiden


STriCat is een vreemde, bijzondere, maar vooral aanstekelijke band, die een combinatie speelt van Roemeense volksmuziek en bebop/hard bop. Maar geen covers van bestaande nummers, (bijna) allemaal eigen nummers. Drie man op respectievelijk trompet, accordeon en cymbaal, met verschillende roots, die bijna 3 uur lang de tuinzaal van De Burcht op het puntje van hun stoel deed zitten. De organisatie was in handen van De X, onderdeel van het Leids Jazz Trio.

Fotograaf, drummer, maar in dit geval cymbaalspeler Bokkie Vink zorgde voor het meest traditionele Roemeense geluid. Maar hij bespeelt de cymbaal niet op de traditionele wijze, hij geeft er een heel nieuwe invulling aan. Hij speelde vroeger bij het orkest van Tata Mirando, maar zoals hij zelf zei is dat niet te vergelijken met STriCat. Er zijn niet veel cymbalisten in Nederland, maar Bokkie is een virtuoos op dit instrument.

Theo van Tol speelde de accordeon, inclusief de baspartijen. Het vereiste de nodige concentratie, maar het resultaat was geweldig. Het was overigens een digi-accordeon, dus volgens Theo was er niets echt aan. Maar je moet het natuurlijk wel kunnen spelen.
STriCat was net terug van een tour op Taiwan en speelde eerder dit jaar bij Jazz op het Dak en het North Sea Jazzfestival. Volgend jaar staat een tour door Mexico op het programma.

Staat Bokkie Vink nog het dichtst bij de Roemeense muziek (uit de staatscommunistische jaren wel te verstaan, toen muziek nog één van de weinige vrijheden was, een mogelijkheid om te zoeken naar vrijheid), Theo van Tol neigt al meer naar de jazz en trompettist Gijs Levelt maakt de jazzinbreng compleet. De laatste twee zitten overigens ook in de Amsterdam Klezmer Band.
Tijdens het optreden werden zowel nummers van de cd Rats & Gentle People uit 2007 als nummers van de volgend jaar maart te verschijnen nieuwe cd gespeeld, waaronder 2 premieres. Zo te horen gaat STriCat steeds meer een eigen geluid ontwikkelen, steeds aanstekelijker, maar zonder zijn roots te verlaten. Een uitstekende band voor de jazzfestivals van 2009!

LINKS:
StriCat
De X
Leids Jazz Trio

zaterdag 11 oktober 2008

Rik Mol Group in Club Bazart Den Haag


Na onze eerste kennismaking met de jazzactiviteiten van Prospero in Den Haag in het museum Beelden aan Zee vorige week met The Ploctones lusten we wel meer. Dus vanavond naar de Rik Mol Group in Bazart, een club/jongerencentrum aan de Loosduinsekade, in een voormalige gymzaal. Heel andere entourage, heel andere sfeer, maar wel weer heel goede muziek.

Rik Mol (trompet en Flugelhorn) bracht eerder dit jaar zijn eerste cd What's on Tonight uit (nog steeds in de race voor een Edison in November, stem hier).

Naast Rik Mol zette Ben van den Dungen de toon op zijn sopraan- en tenorsax. Prachtige solo's speelden de twee, ter promotie van Rik's cd. Maar ook de duetten waren niet te versmaden.

Motor achter het geheel was Sven Figee op Hammond en keyboard, hij zorgde ervoor dat alles binnen de paden bleef, ook als de blazers alle kanten opgingen. Geweldig! Nog liever zien we hem in een hoofdrol met Sven Hammond Soul, zoals op IJazz of in Kijkduin, maar hier was hij toch echt onmisbaar.

Ook drummer Eric Hoeke speelde met verve en zorgde voor de nodige orde in het optreden. Samen met Sven de ruggegraat van het optreden.

We hadden eigenlijk Marius Beets op contrabas verwacht, hij speelt tenslotte ook op Rik's cd, maar vanavond stond Glenn Gaddum er op de bas. Misschien iets minder goed ingespeeld, maar een waardige vervanger.

Op het affiche stond Kim Hoorweg als zangeres vermeld, maar net als eerder in Haarlem werd zij vervangen door Lex Empress. Bescheiden op de achtergrond, maar echt aanwezig als het moest.

Lex Empress improviseert er, net als de blazers, lustig op los. Maar niet te veel en niet te overheersend, gewoon zoals het altijd zou moeten zijn.
Onze eerste avond in Bazart smaakt naar meer, volgende maand Monsieur Dubois en in december Mona Lisa Overdrive, als ons programma dat toelaat gaan we zeker kijken.
En optredens van Rik Mol, in welke bezetting dan ook, is altijd interessant. Ga kijken!

LINKS:
Rik Mol
Prospero
Bazart
Ben van den Dungen
Sven Figee
Eric Hoeke
Glenn Gaddum
Lex Empress

zondag 5 oktober 2008

Dvora Davis bij Fascinating Jazz in Zoetermeer


Iedere eerste zondag van de maand organiseert Fascinating Jazz een middagconcert in De Sniep in Zoetermeer. Wij gaan er al jaren regelmatig naar toe, zo ook deze zondag waar Dvora Davis met haar band optrad. Deze Engelse, maar in Nederland wonende, zangeres gaf een voorproefje van haar nieuwe cd, A Simple Affair, die waarschijnlijk begin volgend jaar uitkomt. Ze stond twee weken geleden ook al in Zoetermeer op het Jazzfestival, maar wetende dat ze ook hier ging komen, hebben we haar toen overgeslagen. Je moet tenslotte keuzes maken.

De band bestaat uit Pieter Hoogervorst op bas, een quarterbas om precies te zijn, Arnoud Gerritse op drums, die samen een stuwende ritmesectie vormden. Verder Alexander Hartgers op trompet en flugel, Dvora Davis zong en, bijna onzichtbaar maar muzikaal zeer aanwezig Julius Braat op piano. Hij is, samen met Dvora, verantwoordelijk voor alle eigen nummers. En dat was een van de pluspunten van dit optreden, ze speelden bijna allemaal eigen nummers, meestal jazz, maar ook een paar latin en een paar bluesnummers. Niks Great American Songbook, nou ja drie covers dan.

Het andere pluspunt was de aanwezigheid van Alexander Hartgers, die met zijn meestal ingetogen en soms hartverscheurende spel het optreden een extra dimensie gaf. Een zangeres met bas, drums en piano kennen we zolangzamerhand wel. En Alexander verstaat de kunst van het toevoegen, zonder te gaan overheersen, wat niet makkelijk is voor een trompet. Al met al een mooi optredenen benieuwd naar de nieuwe cd.

LINKS:
Dvora Davis
Fascinating Jazz
Restaurant De Sniep

donderdag 2 oktober 2008

The Ploctones in het museum


We zagen Anton Goudsmit dit jaar al een aantal keren en steeds op bijzondere lokaties. Op IJazz met de New Cool Collective hoog boven en ver weg op een boot, op het Haarlemse jazzfestival met het Robin Nolan Trio, met Fugimundi en met Gatecrash in de prachtige Philharmonie (in plaats van een tent op de Markt) en met The Ploctones in Delft op de Markt. Dit laatste optreden smaakte naar meer en opnieuw was de lokatie op zijn minst verrassend.

Het museum Beelden aan Zee, ontworpen door de architect Quist, is een prima gebouw om beelden tentoon te stellen, maar is akoestisch een monstrum. Veel kaal beton is niet echt bevorderlijk voor een mooi concert. Dat vraagt iets extra's van de muzikanten. Maar het was wel een mooi decor, zo tussen de beelden van Fritz Wotruba. En Prospero organiseert daar iedere eerste woensdag van de maand een jazzconcert, dus het blijkt te kunnen.

Het gebouw stelde dus wel eisen aan het optreden van The Ploctones, vooraf vertelde Anton Goudsmit ons al dat ze in elk geval zachter moesten gaan spelen dan normaal en dat was goed te merken in de eerste set, heel ingetogen, maar niet minder gedreven. In de pauze vertelde hij dat The Ploctones maar 3 of 4 keer per maand optreden, waardoor ze niet terugvallen op routine, maar ieder optreden als een uniek optreden beschouwen. En inderdaad was dit optreden niet te vergelijken met het optreden in Delft, maar minstens zo goed.

Behalve Anton Goudsmit op gitaar schitterden Efraïm Trujillo op sopraan- en tenorsax, Jeroen Vierdag op bas en Martijn Vink op drums. In de tweede set gingen ze pas echt los, met als hoogtepunt het nummer '050'. En de toegift, een duet van Anton Goudsmit en Efraïm Trujillo was ook geweldig. Prettig was ook dat het publiek tijdens het optreden doodstil was, geen 'social talk', iedereen luisterde naar de muziek, zo hoort het ook.
Enige minpunt: wij willen graag de cd van The Ploctones kopen. In Delft hadden ze er maar een bij zich en vandaag hadden ze er ook veel te weinig, want we visten (weer) achter het net. En via de reguliere winkels is de cd niet te koop...

LINKS:
The Ploctones
Museum Beelden aan Zee
Prospero