Een nieuw (gratis) jazzfestivel op het NDSM-terrein in Amsterdam Noord, 10 minuten met de pont vanaf het Centraal Station, duurde 3 dagen, van 20 tot en met 22 juni. Op wat kleine punten na een zeer succesvol festival, dat hopelijk volgend jaar herhaald wordt.
Wij waren er op de langste dag en zagen er onder meer New Cool Collective,
die een fantastisch optreden gaven dat merendeels bestond uit nummers van hun nieuwste cd Out Of Office, hun beste cd tot nu toe. Daarna traden op het OceanDiva podium Cor Bakker en Madeline Bell en The New Generation Big Band op. Helaas voor al deze optredens was de afstand tussen podium en publiek te groot. De tussengelegen vip ruimte werd nauwelijks gebruikt en creëerde alleen maar nodeloze afstand tussen publiek muzikanten. Gelukkig zeiden die er allemaal wel wat over, dus misschien trekt de organisatie zich daar voor volgend jaar iets van aan.
In het Duvelpaviljoen was het heel gezellig. Niet alleen vanwege de Duvel. Het Amsterdam Jazz Orchestra, Scallymatic Orchestra (boven) en Sven Hammonds Soul (onder) zorgden voor spetterende muziek.
Vooral Sven Hammond Soul was een feest om naar te luisteren, met swingende instrumentale covers op Hammond orgel, drums, bas en gitaar. Treden deze zomer onder andere nog op op De Parade, een aanrader.
Slotact in de Duveltent was een Live optreden van Kraak & Smaak.
Er waren ook nog optredens op andere, kleinere podia zoals het Noorderlicht, de IJkantine en Pollux.
Het buitenpodium bij Noorderlicht was 's-middags Young Talent Stage en 's-avonds was Appletree Records er de host.
Op het dek van restaurant-schip Pollux was ook nog live muziek te horen. Er waren ook nog binnenlocaties maar vanwege het mooie weer zijn we daar niet aan toegekomen.
Al met al was het een zeer geslaagd festival, nog lekker klein, met goed weer en een goede sfeer. Volgend jaar gaan we zeker weer.
LINKS:
IJazz
New Cool Collective
Scallymatic Orchestra
Sven Hammond Soul
Kraak en smaak
zondag 22 juni 2008
zaterdag 21 juni 2008
Jazz'in de Gracht
Vrijdag was de opening van het Jazz' in de Gracht festival in Den Haag. De opening was door Blood, Sweat & Kiers uit Leiden, ook vorig jaar al succes met hun vrolijke rock-a-billy. Altijd leuk om te zien en te horen.
Het principe van Jazz' in de Gracht is simpel: de bands staan op een boot die aanleggen voor de 3 (zaterdags 4) podia aanleggen.
Als tweede waren Les Troubadours du Jazz aan de beurt.
Als je dus op één plaats blijft staan dan zie je van alle groepen 20 minuten.
De derde band was het Nederlands/Duitse Agog.
Natuurlijk kun je ook achter de bands aanlopen, de lokaties zitten dicht bij elkaar.
Als vierde act was Chuck Deeley aan de beurt.
Chuck is een straatmuzikant die al jaren op en rond de Grote Marktstraat in Den Haag te vinden is. Dit is zijn hoogtepunt.
Het daarna optredende Naomi Adriaanz Quartet was een aangename verrassing.
Klassiekers op een eigen manier gespeeld. En er was duidelijk plezier onder de bandleden. Dat ontbreekt nog wel eens bij jazzgroepen vandaag de dag.
Zoals bij Red Cool, met Ruud Bergamin op sax.
Als afsluiting was er nog Mr. Boogie Woogie, een swingende afsluiting voor dit gezellige, kleinschalige festival.
Niet een festival dat je echt gezien moet hebben, maar op een mooie (bijna) zomeravond een heel aangenaam gebeuren.
LINKS:
Blood, Sweat & Kiers
Les Troubadours du Jazz
Agog
Naomi's Jazz Quartet
Het principe van Jazz' in de Gracht is simpel: de bands staan op een boot die aanleggen voor de 3 (zaterdags 4) podia aanleggen.
Als tweede waren Les Troubadours du Jazz aan de beurt.
Als je dus op één plaats blijft staan dan zie je van alle groepen 20 minuten.
De derde band was het Nederlands/Duitse Agog.
Natuurlijk kun je ook achter de bands aanlopen, de lokaties zitten dicht bij elkaar.
Als vierde act was Chuck Deeley aan de beurt.
Chuck is een straatmuzikant die al jaren op en rond de Grote Marktstraat in Den Haag te vinden is. Dit is zijn hoogtepunt.
Het daarna optredende Naomi Adriaanz Quartet was een aangename verrassing.
Klassiekers op een eigen manier gespeeld. En er was duidelijk plezier onder de bandleden. Dat ontbreekt nog wel eens bij jazzgroepen vandaag de dag.
Zoals bij Red Cool, met Ruud Bergamin op sax.
Als afsluiting was er nog Mr. Boogie Woogie, een swingende afsluiting voor dit gezellige, kleinschalige festival.
Niet een festival dat je echt gezien moet hebben, maar op een mooie (bijna) zomeravond een heel aangenaam gebeuren.
LINKS:
Blood, Sweat & Kiers
Les Troubadours du Jazz
Agog
Naomi's Jazz Quartet
Labels:
Jazz in de Gracht
donderdag 19 juni 2008
De Kift, Nomi Rosenberg en Caspian Hat Dance
In het kader van The Hague Festivals waren er op woensdagavond 3 optredens op de Grote Markt in Den Haag. Deze avond was georganisserd door Het Paard.
De spits werd afgebeten door de De Kift, bestaan al 20 jaar, maar nog nooit eerder gezien. Schande! Een spetterend optreden, theatrale anarchistische fanfare punk lijkt nog de beste omschrijving. Zeker nog eens gaan zien.
Het optreden duurde veel te kort (slechts 1 uur) en bijna wist de presentator nog de toegift om zeep te helpen. Het enthousiaste publiek klapte en schreeuwde na het laatste nummer om meer en op het moment dat de band het podium weer opkwam moest de ego-trippende presentator zonodig het publiek komen aanmoedigen de band tot een toegift over te halen. Rot op zeg.
Vervolgens was het de beurt aan Nomi Rosenberg met zijn band en gastviolist Jelle. Nomi is natuurlijk familie van..., en het optreden was goed maar voorspelbaar. Leuk intermezzo.
De avond werd afgesloten door de Caspian Hat Dance, een soort Balkan punk a la Gogol Bordello. Misschien niet helemaal origineel, maar zeker heel dansbaar en levendig. Het publiek was in elk geval enthousiasts Het was weer een interessante avond, met uitstekende muziek.
LINKS:
De Kift
Caspian Hat Dance
De spits werd afgebeten door de De Kift, bestaan al 20 jaar, maar nog nooit eerder gezien. Schande! Een spetterend optreden, theatrale anarchistische fanfare punk lijkt nog de beste omschrijving. Zeker nog eens gaan zien.
Het optreden duurde veel te kort (slechts 1 uur) en bijna wist de presentator nog de toegift om zeep te helpen. Het enthousiaste publiek klapte en schreeuwde na het laatste nummer om meer en op het moment dat de band het podium weer opkwam moest de ego-trippende presentator zonodig het publiek komen aanmoedigen de band tot een toegift over te halen. Rot op zeg.
Vervolgens was het de beurt aan Nomi Rosenberg met zijn band en gastviolist Jelle. Nomi is natuurlijk familie van..., en het optreden was goed maar voorspelbaar. Leuk intermezzo.
De avond werd afgesloten door de Caspian Hat Dance, een soort Balkan punk a la Gogol Bordello. Misschien niet helemaal origineel, maar zeker heel dansbaar en levendig. Het publiek was in elk geval enthousiasts Het was weer een interessante avond, met uitstekende muziek.
LINKS:
De Kift
Caspian Hat Dance
zondag 15 juni 2008
Urban Roots in Den Haag
Zaterdagavond speelde, ter promotie van het Pure Jazz festival in september, Urban Roots op de Grote Markt in Den Haag.
Urban Roots wil jazz en hip hop verbinden onder leiding van trompettist Michael Varekamp en rapper Andy Ninvalle en met onder andere Harry Emmery op bas, Erik Hoeke op drums en Wiboud Burkens achter de toetsen. Het begon met deze kern en Jerome Hol op gitaar en een ons onbekende saxofonist. Swingende hip hop jazz van de bovenste plank.
Na de eerste set kwamen er diverse rappers/MC's bij zoals de Homer MC (van de New Groove Habits), de lokale Broertjes en Baba Israel. Was de eerste set nog echt een fusion tussen jazz en hip hop, daarna kreeg de rap de overhand.
De derde set was weer wat meer jazz, met onder andere So What, maar de temperatuur daalde, tijd om naar huis te gaan. Was het een zwoele zomeravond geweest dan waren we vast wat langer gebleven. Toch was het een optreden dat zeker de moeite waard was en de dagschotel van de Boterwaag is ook een aanrader.
LINKS:
Michael Varekamp
Baba Israel
Urban Roots wil jazz en hip hop verbinden onder leiding van trompettist Michael Varekamp en rapper Andy Ninvalle en met onder andere Harry Emmery op bas, Erik Hoeke op drums en Wiboud Burkens achter de toetsen. Het begon met deze kern en Jerome Hol op gitaar en een ons onbekende saxofonist. Swingende hip hop jazz van de bovenste plank.
Na de eerste set kwamen er diverse rappers/MC's bij zoals de Homer MC (van de New Groove Habits), de lokale Broertjes en Baba Israel. Was de eerste set nog echt een fusion tussen jazz en hip hop, daarna kreeg de rap de overhand.
De derde set was weer wat meer jazz, met onder andere So What, maar de temperatuur daalde, tijd om naar huis te gaan. Was het een zwoele zomeravond geweest dan waren we vast wat langer gebleven. Toch was het een optreden dat zeker de moeite waard was en de dagschotel van de Boterwaag is ook een aanrader.
LINKS:
Michael Varekamp
Baba Israel
Labels:
Den Haag,
Michael Varekamp,
Pure Jazz,
Urban Roots
donderdag 12 juni 2008
Daniël Lohues in Zoetermeer
Woensdag 11 juni was Daniël Lohues in het Stadstheater van Zoetermeer met zijn tweede theatershow Allennig II. Bijna het slot van zijn toernee die begon op 1 februari in Hardenberg. Dus ingespeeld is hij wel.
Bekend van zijn bands Skik en Louisiana Blues Club viel dit concert niet echt tegen, maar het was een beetje te lief, te aardig. Wat meer vuurwerk vinden wij leuker.
Daniël speelde diverse gitaren, mondharmonica's, piano, banjo, mandoline en een turks snaarinstrument. Op de bovenste foto zit hij achter de piano met mondharmonica, de foto daaronder speelt hij gitaar en harmonica.
Natuurlijk zingt hij overal en tussen de nummers verteld hij allerlei anekdotes, betrekking hebbend op het volgende nummer. Soms leuk, soms minder.
12 juni staat hij nog in Zoetermeer, 13&14 juni in Erica. De theatertours Allennig III & IV komen er nog aan.
LINKS:
Daniël Lohues
Bekend van zijn bands Skik en Louisiana Blues Club viel dit concert niet echt tegen, maar het was een beetje te lief, te aardig. Wat meer vuurwerk vinden wij leuker.
Daniël speelde diverse gitaren, mondharmonica's, piano, banjo, mandoline en een turks snaarinstrument. Op de bovenste foto zit hij achter de piano met mondharmonica, de foto daaronder speelt hij gitaar en harmonica.
Natuurlijk zingt hij overal en tussen de nummers verteld hij allerlei anekdotes, betrekking hebbend op het volgende nummer. Soms leuk, soms minder.
12 juni staat hij nog in Zoetermeer, 13&14 juni in Erica. De theatertours Allennig III & IV komen er nog aan.
LINKS:
Daniël Lohues
Labels:
Allennig II,
Daniël Lohues,
Stadstheater,
Zoetermeer
zondag 8 juni 2008
Zoetermeer Blues 2008
Op zaterdag 7 juni 2008 was er het zestiende Zoetermeer Blues festival. Geen direct aansprekende acts, maar dat viel uiteindelijk mee. Ruim 30 groepen traden op in en om Dorpsstraat en Stadshart vanaf 12 uur 's-middags tot in de late nachtelijke uurtjes. Wij begonnen op de Plaats in het Stadshart om een uur of twee met Toon, Teun en August. Rare naam voor een groep, maar het bleek een goede keuze.
Vanaf een zonovergoten terras zagen we een aanstekelijk optreden met geweldige covers van nummers van onder andere Creedence Clearwater Revival, Status Quo, Elmore James en Jimi Hendrix. Vooral dat laatste was opmerkelijk, want het was voor het eerst dat covers van Jimi Hendrix niet de reactie: niet doen/afblijven opriepen. Hoogtepunt van het festival, mede door de hoge mate van speelplezier van de bandleden.
Nadeel van het Zoetermeerse winkelgebied is dat het 1 langgerekt lint is zodat de locaties ver uit elkaar liggen, het was dus even lopen naar Dani Wilde.
Deze jonge (21 jaar) Engelse zangeres moet nog groeien, maar is een duidelijke belofte. Solo was ze trouwens op haar best.
Daarna even eten bij de Griek, even langs Julian Sas gelopen, maar teveel valse noten deden ons na 5 minuten vertrekken naar het Schoolplein, waar de Belgische formatie The Mighty Bluetones optrad. Aanstekelijke Rythm 'n' Blues, maar na een half uurtje hadden we het wel gehoord.
Op de terugweg nog wat aardige stukjes gezien van Big Blind (soort punky blues) en John Primer die een mooie versie van I'm a Man van de vorige week overleden Bo Diddley speelde. Diddley speelde een van zijn laatste concerten in mei 2007 in Zoetermeer.
Zoals gezegd spelen er op Zoetermeer Blues geen echte topnamen, maar er zijn zo hier en daar wel topoptredens.
LINKS:
Toon, Teun en August
Dani Wilde
The Mighty Bluetones
Big Blind
John Primer
Vanaf een zonovergoten terras zagen we een aanstekelijk optreden met geweldige covers van nummers van onder andere Creedence Clearwater Revival, Status Quo, Elmore James en Jimi Hendrix. Vooral dat laatste was opmerkelijk, want het was voor het eerst dat covers van Jimi Hendrix niet de reactie: niet doen/afblijven opriepen. Hoogtepunt van het festival, mede door de hoge mate van speelplezier van de bandleden.
Nadeel van het Zoetermeerse winkelgebied is dat het 1 langgerekt lint is zodat de locaties ver uit elkaar liggen, het was dus even lopen naar Dani Wilde.
Deze jonge (21 jaar) Engelse zangeres moet nog groeien, maar is een duidelijke belofte. Solo was ze trouwens op haar best.
Daarna even eten bij de Griek, even langs Julian Sas gelopen, maar teveel valse noten deden ons na 5 minuten vertrekken naar het Schoolplein, waar de Belgische formatie The Mighty Bluetones optrad. Aanstekelijke Rythm 'n' Blues, maar na een half uurtje hadden we het wel gehoord.
Op de terugweg nog wat aardige stukjes gezien van Big Blind (soort punky blues) en John Primer die een mooie versie van I'm a Man van de vorige week overleden Bo Diddley speelde. Diddley speelde een van zijn laatste concerten in mei 2007 in Zoetermeer.
Zoals gezegd spelen er op Zoetermeer Blues geen echte topnamen, maar er zijn zo hier en daar wel topoptredens.
LINKS:
Toon, Teun en August
Dani Wilde
The Mighty Bluetones
Big Blind
John Primer
Labels:
Zoetermeer Blues
Abonneren op:
Posts (Atom)