Het Jazzfestival in Zoetermeer is een festival dat klein en bescheiden, maar altijd vol kwaliteit, begonnen is en langzamerhand te groot wordt voor Zoetermeer. Het Stadstheater in Zoetermeer, sinds vorig jaar de locatie van het festival, kon het bijna niet meer aan.
Gelukkig zijn er dingen die niet veranderen, bij de ingang stond saxofonist Wim Ninaber ons als altijd op te wachten.
In de aanloop naar het festival zat pianist Pieter van Santen de eerste aanwezigen op te warmen met lekkere jazzy improvisaties. Van Pieter zouden we de rest van de avond nog meer horen.
Voor de officiele opening van Zoetermeer Jazz speelden de winnaars van de Zoetermeer Jazz Award een uur in de kleine zaal. Omdat er vorige week twee winnaars waren speelden ze om de beurt 15 minuten. Eerst Demeter Jazz met Pjotr Jurtschenko op tenorsax en dwarsfluit, Han Geerlings op trompet en flugelhorn, Elbert Raadsen op piano, Jaap Gerritse op op bas en Mels Bol op drums. Lekker ontspannen jazz, met later ook nog zang van Mariou Vriens.
De andere winnaar was het Vivienne Aerts Trio bestaande uit Vivienne Aerts (zang), gitarist Jens Larsen, die we nog kenden van Traeben (Jazz'in de Gracht), en bassist Daniel van Huffelen (?). Twee kleine, intieme en ingetogen optredens die smaken naar meer. Iets voor Fascinating Jazz in De Sniep misschien?
Om acht uur werd Zoetermeer Jazz officieel geopend door burgemeester Waaijer en organisator Gerhard ten Hoopen in de grote zaal, gevolgd door een optreden van Giovanca. Een paar jaar geleden zagen we haar ook al en waren niet echt onder de indruk, maar nu, met haar geweldige band, wel. De muziek heeft niet echt onze muzikale voorkeur, maar het optreden was fantastisch, ondanks dat ze voor een (zittend) theaterpubliek speelden wat een behoorlijke uitdaging was.
In het theatercafe speelden daarna Wilco de Witte & Friends een uur lang door met Pieter van Santen op piano, Taco Nieuwenhuizen op bas, Herman Nijkamp op trompet, flugelhorn en zang en Wilco op drums.
Tegelijkertijd begon het eerste optreden in Nederland van de Engelse zangeres Liz Fletcher. Speciaal uitgenodigd door de organisatie voor dit festival speelde ze veel dertiger jaren big band repertoir zoals bijvoorbeeld het mooie April in Paris, en met bassist Harry Emmery, drummer John Engels en pianist Rob van Bavel was het een mooi en swingend optreden met geweldige soli. Een mooie combinatie waarvan je wilt dat ze vaker gaan samenwerken.
En dan begint het echt los te barsten met Lavalu, het kwartet dat we twee jaar geleden voor het eerst zagen in De Burcht in Leiden. Toen was het indrukwekkend, sindsdien zagen we ze nog vaker in Paradiso, De Burcht en op The Hague Jazz en het blijft geweldig, het gaat nooit vervelen.
Zangeres Lavalu is natuurlijk het middelpunt van de band, maar Miguel Boelens op sax, Jörg Brinkman op cello en Yunga Sun op drums maken er een heel bijzondere formatie van.
Tenorsaxofonist Scott Hamilton is een soort levende legende in de jazz, niet omdat hij al zo vreselijk oud is, maar omdat hij opgroeide met de platencollectie van zijn vader, een collectie die voornamelijk bestond uit jaren 30 en 40 Swing. Op het moment dat de Fusion van Miles Davis en Wheater Report hoogtij vierden, startte hij zijn carriere in New York in de voetsporen van Ornette Coleman en Ben Webster.
Tijdens dit Zoetermeerse optreden werd hij begeleid door Pieter van Santen (zijn derde optreden vanavond) op piano, Frans Bouwmeester op bas en Bob Dekker op drums.
De belangstelling voor Scott Hamilton was enorm en op het laatste moment werd terecht besloten om het optreden te verplaatsen van de kleine naar de grote zaal. Daarvoor moest wel even de vleugel verhuisd worden, maar het Stadstheater speelde dat toch maar mooi klaar, waarvoor hulde.
Het was een feest om deze legende aan het werk te zien, de band was goed op dreef en Scott helemaal in vorm. Het was misschien muzikaal niet verrassend, maar dat weet je van tevoren. Scott Hamilton is gewoon zo iemand die je gewoon een keer gezien moet hebben, dat is genoeg, maar wel een bijzondere belevenis. (Dat zeiden we een jaar of 6 geleden ook van Toots Thielemans, zagen hem inmiddels 4 keer).
Ondertussen barstte de kleine zaak zowat uit zijn voegen voor het optreden van Joke Bruijs, Frits Landesbergen en het Rosenberg Van Mullem trio met het programma 'On the Road'. Een bijzondere combinatie die het afgelopen seizoen al met dit programma langs de Nederlandse theaters trok. Ze speelden nummers als Route 66, King of the Road en Sailing.
Het was een bijzondere combinatie met de meer klassieke jazz van zangeres Joke Bruijs, de gipsy jazz van gitaristen Johnny & Mozes Rosenberg en bassist Sani van Mullem en de veelzijdige vibrafonist Frits Landesbergen. Bijzonder, maar ook bijzonder geslaagd!
De avond eindigde in de late uurtjes met een optreden in de foyer van Karen Neumann & Swing House, een formatie met spetterende jump-jive die de voetjes van de vloer kreeg. We zagen deze formatie rond zangeres Karen Neumann al eerder, maar voor dit optreden had ze een extraatje in petto in de vorm van tenorsaxofonist Wouter Kiers. Dat het dan helemaal een groot feest wordt mag duidelijk zijn!
Maar als trouwe bezoekers blijven we toch kritisch, hoewel we eigenlijk weinig hebben aan te merken. Of het zou moeten zijn dat de programmering zó goed is dat het niet meer in het Stadstheater past, want met name bij de kleine zaal stond af en toe een lange rij wachtenden en dat is toch jammer. Maar een goede alternatieve locatie is er eigenlijk niet in Zoetermeer, het komende jaar maar eens flink brainstormen dus.
Al met al was Zoetermeer Jazz dit jaar succesvoller dan ooit, met vier weekeinden lang activiteiten met als hoogtepunt deze geweldige finale in het Stadstheater, volgend jaar zijn wij er zeker weer bij.
LINKS:
Wim Ninaber
Pieter van Santen
Demeter Jazz
Vivienne Aerts
Giovanca
Wilco de Witte
Liz Fletcher
Lavalu
Scott Hamilton
Frits Landesbergen
Joke Bruijs
Karen Neumann
Wouter Kiers
Zoetermeer Jazz
Stadstheater
Studio Bronsveld
Geen opmerkingen:
Een reactie posten