Een nieuw festival in Leiden vandaag,
Wildernis, op papier een puik programma, maar tot gisteren waren de weersvooruitzichten niet rooskleurig. Maar hé, vandaag schijnt de zon gewoon. Dus op naar
De Tuin van de Smid waar het mooie, dromerige
Sväva het festival opent. Prachtige dreampop uit Leeuwarden.
Er zijn twee podia, de Hooischuur is het hoofdpodium en de Smederij is het kleinere podium en afwisselend wordt op beide podia gespeeld. Bij de Smederij, gesponsord door
Gebr. De Nobel, opent de Utrechtse singer-songwriter
T.S. Eliot Appreciation Society de dag. Al wel eerder gezien in Scheltema, LVC en de Vrijplaats, maar het blijft altijd verrassend mooi.
Terug bij de Hooischuur worden we echt wakker geschud door de vuige Hammond funk van de Amsterdams/Leidse band
ZIEK. Prima instrumentale dansbare muziek van dit kwartet dat al eerder te zien was in LVC en op Werfpop.
Bij de Smederij (waar daadwerkelijk de smid aan het werk is) niet alleen muziek maar ook theater.
Nenin Quaedvlieg mag hier de spits afbijten met haar kleinkunst programma.
Het Wildernis Festival is niet alleen muziek (en theater) maar is ook nog eens groen en duurzaam. Dat betekent biologisch eten, glazen met statiegeld en nog veel meer. En natuurlijk lopen er ook vreemde vogels rond. En ook geiten overigens.
En er zijn de SmederIJhallen waar je onder andere terecht kan voor tweedehands kleding.
Maar goed, snel weer naar de muziek, want op de Hooischuur staat inmiddels
The Sonic Mondays, een enthousiast zestal met prima vrolijke upbeat soul-surf-funk. Het festival terrein begint inmiddels lekker vol te lopen (het is uitverkocht, maar vervelend druk wordt het nooit) en de sfeer is geweldig.
En het zijn de details die er ook toe doen, zó worden de bands en hun spullen naar het podium vervoerd. En verder zijn er nog allerlei workshops, is er een kinderhoek en pop-up theater. Jammer dat Leidse Glibber op vakantie is, hij had hier een mooi sfeerverslag van kunnen maken.
Terug naar de muziek, want op de Hooischuur staan
The Silverfaces volop in de zon. Onlangs nog gezien op The Life I Live in Den Haag en Bevrijdingspop in Amsterdam, maar ook hier maken ze indruk met licht psychedelische hardrock.
Dizzy Fingers is inmiddels geen onbekende meer in Leiden, spelen in café's en bij de Gouden Pet, soms met z'n drieën, soms met zeven, vandaag met vijf. Basis is Gipsy Swing, maar rock&roll en een Nederlandstalig lied worden niet geschuwd. Een half uur genieten in de zon.
Bij de presentatie van het Wildernis Festival eind maart waren ze al van de partij en twee weken geleden speelden ze nog overtuigend op Waterpop, en vandaag spelen de
Bells of Youth Leiden helemaal plat! Prachtige vijfstemmige zang en altijd een feest, op welk festival dan ook.
Bij de ingang van de Tuin van de Smid is een biologische foodcourt ingericht waar allerlei foodtrucks te vinden zijn. Uiteraard is
Karel's Biofriet erbij. Ook staan hier dj's leuk te draaien, maar tijdens optredens op de Hooischuur is dat net een beetje teveel. Geen van beide is nog te volgen.
Dus snel weer naar de Hooischuur voor de
Cheaters met hun aanstekelijke elektro danspop. Deden vorig jaar nog mee met de Popronde en stonden ook op het Bevrijdingsfestival in Amsterdam eerder dit jaar.
Inmiddels zijn er ook wat theateracts voorbij gekomen op de Smederij, maar die konden niet echt overtuigen.
De Blonde Jongens en Tim daarentegen zijn dan weer aardiger met hun absurdistische, fysieke theaterspel.
Tot nu toe is het al een geweldig festival, maar alleen maar goede bands, en dan moeten de echte hoogtepunten nog komen. Te beginnen met
My Baby die ondanks een kapotte gitaarversterker toch weten te overtuigen. Haalt misschien net niet het niveau van op The Life I Live en het Bevrijdingsfestival, maar het blijft fascinerend. En wat een zangeres is die Cato toch!
Laatste optreden bij de Smederij is van
Bird on the Wire, en zijn we weer een beetje terug bij de sferen van Sväva, dromerige indiepop met een scherp randje. In 2010 waren ze nog in Leiden te zien tijdens de Popronde als trio, nu is het inmiddels een overtuigend kwartet.
Afsluiter van het festival is
Beans & Fatback, de lp With Skin Attached is inmiddels grijsgedraaid, maar behalve een kleine instore bij Velvet nog nooit echt live gezien. En dat blijkt een gemis want wat zijn ze goed! Met een invallende
Joost Kroon op drums spelen ze het festival de nacht in. En als het dan tijdens het voorlaatste nummer zachtjes begint te miezeren kan dat het publiek niet deren. Na het hartverscheurende Beggin wil én krijgt het nog een toegift ook.
En zo komt er een einde aan een fantastisch festival dat echt een aanwinst is voor Leiden. De meeste groepen kwamen hier al eerder voorbij, maar dat is geen probleem als ze zó goed zijn dat je ze gewoon best vaker wilt zien. Een geweldige lokatie, alleen maar uitstekende muziek (en alleen maar Nederlandse groepen, een buitenlandse groep is echt niet nodig om publiek te trekken) en een zelden overtroffen sfeer. Wie erbij was zal het niet snel vergeten, het onbetwiste hoogtepunt van deze festivalzomer! Tot volgend jaar graag!
LINKS:
Sväva
The T.S. Eliot Appreciation Society
ZIEK
Nenin Quaedvlieg
Sonic Mondays
The Silverfaces
The Dizzy Fingers
Bells of Youth
Cheaters
My Baby
Bird on the Wire
Beans and Fatback
Wildernis Festival
Tuin van de Smid
Geen opmerkingen:
Een reactie posten