De eerste editie van IJazz was vorig jaar wat ons betreft een groot succes. Reden om dit jaar weer te gaan. De sfeer was goed, de muziek was uitstekend, maar toch was het niet als vorig jaar.
Het festival opende om 5 uur met Margriet Sjoerdsma en haar band, een kwartet verder bestaande uit bas, drums en piano. Het publiek stroomt langzaam binnen en de zon breekt langzaam door.
Margriet Sjoerdsma is een prima zangeres en ook haar band is helemaal in orde en dat zorgde er dan ook voor dat menigeen in het Duvel Droomschip bleef staan.
Vlak daar achter, op het podium De Kraan speelde Ray Harris & The Fusion Experience, funky grooves heet dat tegenwoordig, maar het swingde gewoon de pan uit met een rauwe zanger en poppy-jazz of jazzy-pop.
Pal naast De Kraan lag het Load Out Stage en de optredens overlapten elkaar daar. Voor het publiek was het waardeloos en zelfs de muzikanten hadden er last van.Daarom werd later het programma op de beide podia aangepast, waardoor er niet meer op twee podia tegelijk werd gespeeld.
Maar Benjamin Herman zat er toch even mee in de eerste helft van zijn set. Een rustig nummer werd over geslagen en de enige oplossing was gewoon harder spelen.
En dat deden ze dan ook met een geweldige Carlo de de Wijs op Hammondorgel inclusief bas-voet-pedalen.
Martijn Vink was ook onverstoorbaar en drumde goed door, misschien ook wel de redding van dit bizarre optreden.
Na 3 nummers was het optreden op De Kraan gelukkig afgelopen en konden Benjamin Herman en gitarist Martijn van Itterson hun concert normaal afmaken.
Als Benjamin Herman even niet hoefde te spelen liet hij toch duidelijk merken er helemaal in te zitten. Het eerste hoogtepunt van de dag.
Tussendoor nog even tijd om het einde van de set van Room Eleven te bekijken op het grote podium De Helling. Al een tijdje niet meer gezien, maar hoewel het meer pop dan jazz is, vergeten ze hun jazzroots niet. Leuk!
Op de pont naar de NDSM-werf kwam ik ze al tegen, de muzikanten van Diggedyshweng. Hier speelden ze op het Young Talent Stage en streden om de IJazz prijs en een plaats in het programma van Boris. Niet alle kandidaten gezien, maar deze band speelde goed en vooral de krachtige zangeres maakte indruk. Hou ze in de gaten. Uiteindelijk won Casper Tromp, de pianist van deze band de IJazz Award voor beste muzikant.
De Bahama Soul Club is een kleine bigband met een Zuid Amerikaans en soulachtig repertoire. Zeer dansbaar en zeer gezellig.
Bij het optreden van Sabrina Starke begon het eindelijk druk te worden, de soul/funk sloeg goed aan bij het publiek in de volle Duveltent.
Terug bij het Young Talent Stage nog een stukje meegenomen van Amter, een goed modern-traditioneel jazzensemble, dat helaas wat overstemd werd door het hoofdpodium, waar op dat moment Deodato speelde. Goede muzikanten, waarbij vooral de trompettist indruk maakte.
Terug bij het Load Out Stage voor het tweede volledige optreden, nu van BBG, Bennink, Borstlap en Glerum. Niets nieuws, niets verrassend, maar zo ongelooflijk goed! Boeiend van de eerste tot de laatste noot.
Han Bennink had genoeg aan een snaredrum om de boel op zijn kop te zetten, en zelfs het podium was op een gegeven moment voldoende, de meester in optima forma.
Michiel Borstlap verraste ons laatst al op The Hague Jazz, maar ook nu weer. Wat een geweldige pianist.
En Ernst Glerum is natuurlijk niet voor niets de meest recente winnaar van de Boy Edgarprijs. Een ijzersterk trio.
Na het optreden van BBG was er weer tijd voor wat korte impressies. zoals het Hi-Fly Orchestra dat begon als zesmans formatie met Zuid Amerikaanse ritmes.
Tegen het eind kwam er ook een zangeres bij, die de boel verder opzweepte. Vooral het slotnummer (Crosstown Traffic van Jimi Hendrickx) maakte indruk.
Ondertussen op het Young Talent Stage had het Nationaal Jeugd Jazzorkest plaatsgenomen, een jonge big band, die met behulp van doorgewinterde solisten een leuk moptreden neerzetten.
Op een boot naast het festivalterrein speelde het Scallymatic Orchestra nummers van hun nieuwe cd Annie Get Your Gun. Te weinig van gehoord om een oordeel over te geven, maar het klonk goed.
Want het hoogtepunt van de avond, Eric Vloeimans Gatecrash (niet Eric Vloeimans en band, domme aankondiger) stond alweer klaar op het Load Out Stage. Heben deze band al een aantal keren gezien, vorig jaar nog in Rotterdam en Haarlem, maar iedere keer worden ze beter.
Eric Vloeimans is natuurlijk de beste trompettist van Nederland en dat was ook nu weer te horen. Ze speelden veel nummers van hun eerste 2 cd's, maar zijn daarin enorm gegroeid.
Jeroen van Vliet is de tweede spil van de band op zijn Fender Rhodes en is verantwoordelijk voor het nummer Hyper, de absolute toegift van het optreden.
Basis achter het geheel is bassist Gulli Gudmundsson, die onvermoeibaar doorspeelt op elektrische of akoestische bas. In september komt de nieuwe cd van Gatecrash uit en de nummers die ze daar alvast van speelden zijn beter dan ooit.
Jasper van Hulten was verhinderd deze avond, maar Pascal Vermeer was een waardige vervanger op drums. Zeker in het nieuwe nummer Parade, een weergaloos stuk. En het was natuurlijk een fantastisch optreden van Gatecrash, ondanks de magere opkomst, ondanks de temperatuur, het absolute hoogtepunt van de dag.
Al met al was het een prima eerste dag van het IJazz festival. Zaterdag en zondag gaat het door, dus ga kijken, vooral Kiteman is meer dan de moeite waard.
LIJKS:
Margriet Sjoerdsma
Ray Harris & The Fusion Experience
Benjamin Herman
Room Eleven
Diggedyshweng
Bahama Soul Club
Sabrina Starke
BBG
Hi-Fly Orchestra
Nationaal Jeugd Jazzorkest
Scallymatic Orchestra
Eric Vloeimans Gatecrash
Geen opmerkingen:
Een reactie posten