Waterpop weer oergezellig

Omdat Waterpop in de zomervakantie valt komt er een divers publiek op af, jongeren natuurlijk, maar ook ouderen en hele families met jongere kinderen. De organisatie in Wateringen speelt daar goed op in door te openen met een act speciaal gericht op jongere kinderen. Dit jaar was het Hippe Gasten, een muziektheatergroep voor kinderen uit Brabant.

Voor festivals spelen ze een aangepast programma met de nadruk op de muziek. Het vijftal speelt alle stijlen van Rap tot Ropck en natuurlijk is er veel interactie met het publiek. Een leuke opening en zowel band als publiek geniet zichtbaar.

Zoals gebruikelijk bij veel festivals is er ook ruimte voor een lokale band, die via voorrondes en finale winnaar wordt, in dit geval van Waterproof. Unzip the Catfish was dit jaar de gelukkige. Een strakke band en strak in het pak ook.

Ze noemen hun muziek ElektroWave, maar het is meer dan dat. Maar wat het precies is is moeilijk te zeggen. Een eigen geluid dus en dat is altijd mooi. Soms deed het vaag wel wat aan The Sparks denken en de zang soms een beetje aan Roger Chapman (Family). Lekkere opwarmer.

Waterpop staat er om bekend dat ze altijd verrassende nieuwe bands hebben, waarvan er een aantal door zal groeien tot topacts. Welke dat zijn weet je nooit, maar The Death Letters zijn een mogelijke kandidaat.

De tweemans formatie bestaat uit zanger-gitarist Duende en drummer Victor. De muziek is hard en heavy, maar vooral pure energie. Maar kan zo´n duo 45 minuten blijven boeien?

Want wat nog ontbreekt is een beetje variatie in de nummers, maar net als je denkt het wel gehoord te hebben gaan ze een nieuw nummer spelen, en daar is de afwisseling waarop je zat te wachten. Boeiende band, eentje om goed in de gaten te gaan houden.

Vast onderdeel van Waterpop is het straattheater dat tijdens de optredens door het Hofpark trekken. Zoals de Wastelanders: piraten van de toekomst die rijden op bizarre voertuigen van schroot.

Of het Teatro Pavana, Wilde giraffen die waardig schreiden over het festivalterrein.

Maar terug naar de muziek, want daar gaat uiteindelijk om. en alweer een verrassing. The Bony King of Nowhere is de Gentse singer/songwriter Bram Vanparys aangevuld met een viermansband, die zorgden voor een complete sound.

En behalve spelen kon de band ook zingen, zoals in deze schitterende ballad. Dé verrassing van Waterpop dit jaar! TBKON staat 22 augustus op Noorderzon in Groningen en op vele festivals in Belgie, zoals Dranouter en Pukkelpop.

Maar een festival met alleen maar onbekend talent is niet verstandig, dus er waren ook de grote namen van dit moment. Zoals Elle Bandita, die met veel plezier en overgave een geweldige set neerzetten. Het Hofpark was inmiddels goed vol en het publiek genoot volop.

Grappig dat Elle vertelde op haar dertiende al eens op Waterpop was. Nooit bij stilgestaan, maar heel veel popfestivals zijn ondertussen ouder dan de muzikanten die er nu optreden.

Tweede grote publiekstrekker was Room Eleven, heel iets anders, maar ze zetten in met twee stevige nummers om de overgang niet al te groot te maken. Daarna Sad Song en het publiek is verkocht.

Wat opvalt is het enthousiasme van de groep, niks terugvallen op routine, ze gaan er helemaal vvor. En ook als de stroom uitvalt is dat geen reden tot terugval. Enthousiasme en speelplezier zijn de belangrijkste ingredienten voor een band en Room Eleven heeft dat helemaal begrepen.

Waterpop is prima georganiseerd, drie podia zodat er altijd iets te horen is, kinderopvang, toiletten, catering, prima geregeld. Alleen de waren er te weinig verkooppunten voor bonnen voor de bars, rijen van 100 man-vrouw zijn echt niet leuk meer. Maar bij de bars was het daardoor wel weer extra rustig.

De Achterhoekse band Tenement Kids speelt een kruising tussen Punk en Garage en alles wat daar tussen zit. Prima band, helemaal niets mis mee.

Ondertussen dendert de festivaltrein door, alles ligt exact op schema en de bands volgen elkaar direct op, geen moment hoef je je te vervelen. De volgende band was Storybox, popmuziek met duidelijke Americana invloeden.

En dus komt ook de banjo tevoorschijn. Leuke band, goede muzikanten en even een muzikaal rustpunt tussen alle heftige optredens.

Maar met die rust is het snel gedaan want vervolgens staat GMB alweer klaar met een kruising van Hiphop, Raggae en Rock. Mede dankzij de uitstekende band was dit de tweede verrassing van het festival! Hiphop goes pop.

Gomer Pyle staat voor Stonerrock, maar dan anders, met psychedelische invloeden. Een heel apart, heel eigen geluid en keihard. De band bestaat al bijna 20 jaar en dat is goed te horen, de band is uitstekend op elkaar ingespeeld. Prima festivalband.

Na de optredens van Elle Bandita en Room Eleven leek het langzaamaan wat rustiger te worden op Waterpop, maar toen De Kift het podium opkwam was het festivalterrein weer afgeladen vol. En terecht natuurlijk.

De Kift is onbeschrijflijk goed en was vandaag (maar volgens mij altijd) weer helemaal op dreef. Als je ze ooit gezien hebt weet je wat ik bedoel, als je ze nog nooit zag is er maar één advies mogelijk: GA SNEL KIJKEN!

Ja, en na zo'n optreden en in totaal bijna negen uur non-stop muziek is het wel welletjes. Julian Sas zagen we al vaker en kon ons nooit boeien en DAT Politics trok ook niet echt. Maar ook zonder die laatste twee optredens was het weer een meer dan geslaagd festival.

LINKS:
Waterpop
Hippe Gasten
Unzip the Catfish
The Death Letters
Wastelanders
Teatro Pavana
TBKON
Elle Bandita
Room Eleven
Tenement Kids
Storybox
GMB
Gomer Pyle
De Kift