Na het muzikale geweld op de zaterdag was er sprake van een afbouw met toegift op de zondag. Het Bert Joris Quartet is een prima band voor de zondagmiddaqg. Ontspannen en klein en dan weer flink uitpoakken.
Naamgever van de band is Bert Joris op trompet. Ze speelden zowel oude als nieuwe nummers en het was altijd boeiend. Goed begin van de laatste dag.
Dat Jazz Middelheim niet bang is om experimentele muziek te programmeren was al duidelijk en Jason Moran Live:Time met gastgitarist Bill Frisell was daar een goed voorbeeld van. De muziek is moeilijk te omschrijven: een kruising tussen Jazz en Americana, met psychedelische sixties-pop invloeden en een klassieke (opera)zangeres. Afgezien van de zang deed het soms denken aan de muziek van Quicksilver Messenger Service, Colosseum en de Velvet Underground(!). Interessant concert, maar hoe zou het klinken met een goede blueszangeres?
Charlie Haden en Kenny Barron zijn twee oude rotten die een prima concert gaven. Heel ingetogen en heel mooi. Een duo op piano en bas is alleen geen garantie voor continue boeiende muziek. Goed, maar veel van het zelfde. Tijd voor een pintje. Ruime keus en in echte bierglazen! Dat zie je in Nederland niet meer. Maar om dan tijdens het zachtste concert van Middelheim een hele plank Duvelglazen op de grond te laten vallen (niet in één keer, maar in slow-motion) is wel erg.
Het festival eindigde met saxofonist David Murray die Nat King Cole "En Espanol" deed. Perfecte uitsmijter voor een prima festival met alles er op en er aan. Een big band met strijkers, lekker vol podium. De Latijns-Amerikaanse ritmesectie legde de basis, de blazers zetten de toon en de strings zetten de puntjes erop.
Prima afsluiter van een prima festival. Staat voor volgend jaar alvast op onze agenda.
LINKS:
Bewt Joris
Jason Moran
Charlie Haden
Kenny Barron
David Murray
Jazz Middelheim
Geen opmerkingen:
Een reactie posten