Yuri Honing hoort tot de top van de Nederlandse saxofonisten. Dus vooraf vraag je je al af wat hij te zoeken heeft in het Burchtcafe in Leiden, hij zou toch minstens in de tuinzaal moeten staan. Maar nee, hij staat met zijn kwartet in de kroeg te spelen voor nog geen 50 man publiek, waarvan de helft het te druk heeft met socializen om naar de muziek te luisteren. En dat is jammer en niet erg inspirerend voor de muzikanten.
En dat was een minpunt, want voor deze premiere (of was het een try-out?) had hij niet de minste muzikanten om zich heen verzameld. Zoals pianist Wolfert Brederode en bassist Frans van der Hoeven. Ze speelden allebei geweldig, maar de vonk sloeg nog niet over.
Drummer Joost Lijbaart was ook niet te versmaden en Yuri Honing zelf is natuurlijk een fantastisch saxofonist. Maar om de één of andere reden werkte het niet echt. Pas in de tweede set kwam het een beetje op gang, vooral met een Wayne Shorter nummer. Of het nou lag aan de ambience (begrijpelijk), het publiek (ook), de nieuwigheid van deze groep of iets anders is moeilijk te duiden, en misschien is het succes van Wired Paradise wel de spelbreker. Te veel projecten tegelijkertijd is soms ook niet goed.
Yuri beloofde dat de cd van dit interessante kwartet op 2 oktober 2011 zal uitkomen, dus er is nog alle tijd om het op topniveau te tillen. Technisch was het allemaal in orde, maar de onontbeerlijke emotie ontbrak nog.
Volgende keer neem ik in elk geval een spandoekje mee met de tekst "Kop dicht en luisteren" er op, misschien helpt dat.
LINKS:
Yuri Honing
Geen opmerkingen:
Een reactie posten