Peel Slowly And See is een festival dat wil verrassen met muziek uit binnen- en buitenland, van (modern) klassiek tot punk. En hoewel het niveau over het algemeen hoog is, zijn er maar weinig verrassingen. Want
Bart Wirtz is natuurlijk weer geweldig met zijn band, maar wie een beetje de jazz in Leiden volgt heeft dit al wel eerder kunnen zien. Wel is zijn laatste plaat Beneath The Surface weer fenomenaal, en dit optreden ook!
Hebe is een singer-songwriter die een soort zweverige elektro-indie-pop maakt. Klinkt wel mooi, maar het is niet echt verrassend. En de herrie van de benedenburen helpt ook niet mee.
Die benedenburen zijn
Black Tarantula uit Leiden met hun Netherkraut. Aanstekelijke instrumentale psycho-surf-punk, maar net als de vorige keren dat we ze zagen is het een prima optreden, doch ontbreekt de variatie.
Lola is een duo dat prachtig Nederlandstalige liedjes zingt op het kruisvlak van singer-songwriter en kleinkunst. Mooi, onderhoudend, soms wrang, soms geestig. En als je van Eefje de Visser houdt is dit gesneden koek. (en ik vindt Eefje de Visser érg goed!)
Inmiddels speelt de jonge Duitse pianist/componist
Martin Kohlstedt een modern-klassiek piano concert op vleugel, keys en elektronica. Doet bij vlagen aan Mike Oldfield denken. Tubular Bells anno 2018. Of Klaus Schulze anno nu.
De band
Geronimo komt helemaal uit Chili maar resideert tegenwoordig in Rotterdam. Indie/dreampop met een wisselende blazerssectie (vandaar de bladmuziek). Maar net als Hebe hebben ze last van harde beats van de benedenburen. Jammer.
En die benedenburen zijn het dieptepunt van het festival.
O, Kutjes maakt de naam helemaal waar, het is helemaal kut! Muziek, zang, teksten, performance, niets deugt. En op een festival als
Peel Slowly And See moet de muziek toch in elk geval live gespeeld worden...
Kim Janssen daarentegen is weer meer dan de moeite waard, zag hem eerder solo en met How To Throw A Christmas Party (beiden in het LVC), nu speelt hij de sterren van de hemel met zijn band. En prachtig meerstemmig!
Heel apart is het intieme optreden van
Johanna Glaza, singer-songwriter met toetsen en ukelele. Komt uit Litauwen, woont in Londen speelt hier dromerige zeemeerminnenpop. Qua uitstraling heeft het iets van Kate Bush, maar de nummers zijn toch écht anders.
De avond loopt alweer bijna ten einde, nu nog de glampunk van
Venus Tropicaux uit Rotterdam dat we ook al eens eerder zagen. Prima muziek, ietwat introverte muzikanten, maar verrassen? Nee, wel lekkere muziek.
Eigenlijk de enige échte verrassing vanavond is de laatste band,
Altin Gün, een Turks/Nederlandse band die zijn inspiratie vindt in de Turkse psychedelische folkmuziek uit de jaren 70. Een muzieksoort die toen helemaal aan mij is voorbijgegaan en blijkbaar geen vervolg heeft gekregen in Turkije, gelukkig zet Altin Gün deze muziek weer op de kaart. Wat een schitterend slot van deze
Peel Slowly And See!
LINKS:
Bart Wirtz
Hebe
Black Tarantula
Martin Kohlstedt
Lola
Geronimo
O, Kutjes
Kim Janssen
Johanna Glaza
Venus Tropicaux
Altin Gün
Peel Slowly and See
Leidse Schouwburg
Geen opmerkingen:
Een reactie posten