Het Leidse Hot House heeft een jaar lang feest gevierd vanwege het 40-jarig bestaan, maar vanavond kwam daar een eind aan. Een waardig eind met de geweldige Pocket Brass Band van Ray Anderson. Vorig jaar stond Ray Anderson ook op dit podium, maar toen met Paul ven Kemenade, Han Bennink, Ernst Glerum en Frank Möbus. Een heel ander concert,, toen was hij gastmuzikant, nu was hij er met een van zijn eigen bands.
Ray Anderson is trombonist die opgroeide in Chicago. De eerste set was dan ook een suite over Chicago, over zijn jeugd en zijn eerste contacten met jazz aldaar. New Orleans Jazz, Cannonball Adderley, Louis Armstrong, free jazz, alles kwam voorbij. En Ray Anderson is een geweldige jazztrombonist.
Tweede lead in de band was Lew Soloff op trompetten. Nog zo'n virtuoos, je zou denken dat dat gaat botsen, maar ze voelden en vulden elkaar uitstekend aan. In 1999 bracht de band een cd uit, daarna werd het stil, nu waren ze met nieuw materiaal en nieuw elan weer op tournee.
De bezetting is nog hetzelfde als toen, dus ook drummer Bobby Previte was er weer bij. Veelzijdig en expressief is de beste omschrijving van zijn spel. Dat moet ook wel met nummers die het hele jazzscala doorlopen van traditionele New Orleansjazz, tot freejazz.
In plaats van een bassist was er een sousafoonspeler die de andere helft van de ritmesectie uitmaakte. Matt Perrine deed dat fantastisch, zowel ondersteunend als solistisch. Vooral in de tweede set, met nieuw en oud materiaal kwam hij goed tot zijn recht.
De zaal zat zo goed als vol en was laaiend enthousiast. Een toegift zat er dus ook wel in. En dat werd een parade dwars door de overvolle zaal, New Orleans op zijn best. De cd's vlogen over de toonbank en Ray Anderson vertelde na afloop dat hij graag ieder jaar hier weer wil spelen. Het Hot House publiek is blijkbaar iets speciaals.
LINKS:
Ray Anderson
Lew Soloff
Matt Perrine
Bobby Previte
Hot House
Geen opmerkingen:
Een reactie posten