Dat is precies wat de Vlaamse zangeres Esther van Hees heeft gedaan met Gelukkig Zijn. Samen met Jeroen van Vliet op piano en saxofonist Miguel Boelens is er een prachtig, evenwichtig geheel ontstaan van liedjes die Esther al haar hele leven meezingt.
Dit album bewijst opnieuw de veelzijdigheid van de zangeres, die eerder jazzplaten (o.a. met Mateusz Pulawski) maakte en een plaat met dansbare popballads als Esther Von Haze. Deze nieuwste productie is dan weer een mix van kleinkunst en Nederlandstalige pop.
Opvallend is dat veel van de Vlaamse artiesten niet of nauwelijks bekend zijn in Nederland, veel verder dan Raymond van het Groenewoud (Twee Meisjes en Gelukkig Zijn) en Louis Neefs (Benjamin) kom ik niet. Michel Fugain (Fransman) natuurlijk weer wel, maar deze Nederlandse versie van Ann Christy (Zoals een Mooi Verhaal) kende ik nog niet, net zo min als het ooit door haar gezongen Dag Vreemde Man. Voor Nederlanders zijn Sammy en Laat Me van Ramses Shaffy het bekendst, maar Rozane van Wim de Craene (was ooit een protege van Ramses Shaffy), een prachtig nummer, is ook nieuw voor mij. Het eerder genoemde Benjamin ken ik dan wel weer van Bobbie Gentry, maar dat Louis Neefs het ook op zijn repertoire had staan wist ik niet. Naast de gedragen zang van Esther moet ook het ingetogen spel van Jeroen van Vliet en Miguel Boelens vermeld worden, met zijn drieën máken zij deze plaat.
Kortom een mooie doorsnee van vooral Vlaamse kleinkunst-pop, prachtige nummers en door Esther van Hees geweldig verwoord, gecombineerd en gepresenteerd, een plaat waarvan je, ondanks de soms sombere thematiek, blij van wordt!
Op 12 maart dit jaar speelt het trio nummers van deze cd tijdens Jazz in de Kamer in Leiden, de kaartjes heb ik gelukkig al.
LINKS:
Esther van Hees
Jeroen van Vliet
Miguel Boelens
Geen opmerkingen:
Een reactie posten