Vandaag is het een beetje de dag van oude(re) bands. We beginnen bij
Plato waar de Utrechtse groep
The Yearlings een instore geven vanwege hun nieuwe plaat, na twaalf jaar afwezigheid. Prima Americana van Hollandse bodem en het album Skywriting is daar een mooi voorbeeld van. Een half uur genieten van dit vijftal (de drummer staat verdekt opgesteld achter gitarist en bassist).
Van The Yearlings had ik nog nooit gehoord, maar vanavond bij
Gebr. de Nobel staat er een oude bekende, waar ik overigens ook al jaren niets meer gehoord had.
Steve Harley & Cockney Rebel zag bij toeval in 1974 op de vijfde editie van Pinkpop. Bij toeval, want ik was daar voor Rory Gallagher en Captain Beefheart (optredens waar ik me eigenlijk niets meer van herinner), maar werd toen blij verrast door Status Quo (géwéldig in de stromende regen) en Cockney Rebel. Die laatste had net een grote hit in Nederland gehad met hun eerste single Sebastien.
(Pinkpop duurde in die slechts één dag, op één podium en er speelden in totaal zes bands, de anderen waren Steeleye Span en Fungus, dit terzijde).
En vandaag, ruim 44 jaar later, staat
Steve Harley dan opeens hier in Leiden in een volle grote zaal. Veel echte fans, dat merk je wel aan het meezingen, en hij speelt ál zijn hits. Van Here Comes The Sun (van George Harrison) via Judy Teen om te eindigen met Sebastien en Make Me Smile. Geweldige uitsmijters!
Steve doet het concert zittend (broken hip, legt hij uit) en wordt gaandeweg steeds spraakzamer, over hoe de eerste single geen succes was in zijn vaderland, maar hij wel meteen werd overgevlogen naar Hilversum voor een opname bij TopPop. Soms wordt het wel erg familiair als hij over zijn kleinkinderen begint, het rebelse van vroeger is er wel een beetje vanaf. Maar de muziek, vooral die uit de jaren zeventig, staat nog als een huis!
LINKS:
The Yearlings
Plato
Steve Harley
Gebr. de Nobel
Geen opmerkingen:
Een reactie posten