Mijn dertiende
Werfpop begint met
Zuster Zonnebloem, zag ze al eerder in de Q-Bus en bij Gebr. De Nobel bij de Nobel Award (die ze wonnen, dit optreden is deel van het prijzenpakket), maar hier laten ze horen dat hun mix van sixties blues en pop in een eigentijds jasje het ook prima doet op een festival als dit. Gaan we vast nog veel meer van horen!
Op het tweede podium speelt de Leidse band
Black Tarantula met hun stevige instrumentale psycho-surf-punk. Al een aantal keren gezien de afgelopen tien jaar, en zeker op een festival als dit zijn ze helemaal op hun plaats.
Geen moment rust wordt ons gegund, want de derde band is zo mogelijk nog steviger.
Cosmic Debris is een soort psychedelische versie van Mötorhead, helemaal goed. Onlangs speelden ze nog in de foyer van Gebr. De Nobel én op het dak aldaar, kortom Werfpop 2022 begint geweldig met steengoede en knalharde lokale/regional bands!
Iest rustiger is het bij
Shishani & Miss Catharsis, niet qua publiek, in tegendeel, het begint al flink druk te worden, maar dit is een muzikale adempauze met een mix van soul, reggae, jazz en indie-rock waarbij het heerlijk genieten is in het inmiddels goed doorgebroken zonnetje. Een mooie verrassing!
Een stuk steviger is dan weer de muziek van
The Hill Station, alweer een Leidse band met
Rutger Brouwer en
Ronnie Verton. Soms iets té dreunende beats van dit duo dat uit de as van Villeneuve en Junior Eats Alone is verrezen. De electro-indie spreekt niet iedereen aan, kan ook nog wel een likje verf gebruiken, maar het is weer een welkome afwisseling op deze Werfpop.
Leuk detail: Rutger Brouwer is de nieuwe directeur van Gebr. De Nobel, dat belooft nog wat!
Bij het volgende optreden van
The Vices is er echt geen doorkomen meer aan, zó druk is het. Maar de Groningse garage band is overal goed te horen en klinkt uitstekend, echt een band die je graag nog eens terugziet!
Op podium één staat Vaudou Game gepland, maar de drummer staat nog in de file op/bij Schiphol. Gelukkig is de Zweedse band
Imminence al wel aanwezig dus die mogen dit gat opvullen. Openden The Vices nog met een stukje Verdi, Imminence doet dat met Hooked on a Feeling van Blue Swede. Na enig oponthoud gaat het dan flink los, alternatieve metalcore met dankzij de viool klassiek invloeden. Een échte Werfpop band!
Mijn laatst geziene optreden is dat van
Otoboke Beaver uit Japan. Nooit van gehoord, maar er zijn flink wat fans. Vier meisjes in schattige jurkjes die keiharde punk spelen. Het is een beetje een act, maar de muziek deugt hoewel wat variatie zou mogen.
Daarna nog even aandacht voor de eerder dit jaar overleden Ferry Rigault zonder wie er nooit een tweede editie (en alle volgende) zou zijn geweest. Mooi eerbetoon!
Over edities gesproken: in 1982 was de eerste Werfpop in het Van der Werfpark. 40 jaar later in 2022 zou het dus de 41ste editie zijn, maar door twee corona jaren was dit dus de 39ste keer, niet de 40ste zoals her en der beweerd wordt. Volgend jaar de 40ste Werfpop! Kijk er weer naar uit.
Er zijn natuurlijk meer en completere verslagen van Werfpop:
