Het Seabottom Jazzfestival bestaat al ruim 20 jaar en vindt sinds 2007 plaats in het schitterende Agoratheater van architect Ben Van Berkel/UNStudio. Er zijn twee zalen, een grote met zitplaatsen en een kleine met staanplaatsen, en twee foyers met een combinatie van zit- en staanplaatsen. Bij binnenkomst begonnen de Dixie 7 te spelen in de foyer op de begane grond. Traditionele swing en dixieland, een lekkere binnenkomer.
In de (te) kleine zaal speelde de New Cool Collective zoals we dat van ze gewend zijn, swingend met een mix van jazz en latin. Altijd feest dus. We hadden van te voren een planning gemaakt waarin we elk optreden een half uur konden zien en dit festival was zo strak georganiseerd dat dat helemaal lukte, nauwelijks een minuutje zonder muziek. Prima geregeld! Maar bij het verlaten van de kleine zaal bleek er wel een rij voor de zaal te staan die er pas in mocht als er anderen de zaal verlieten. En dat werd later wel een probleem.
In de foyer op de tweede verdieping stond het Trio Erik Vaarzon Morel aangekondogd, maar toen wij daar binnenkwamen was Erik nog solo bezig met zijn flamenco optreden. Mooi ingehouden, maar enigzins overstemd door de dixieland van de beneden foyer. Halverwege kwamen Yuri Honing en hipsouljazz-zangeres Sinna Casita erbij. Dat werd een mix van flamenco en improvisties op sax en zang. Jammer dat het trio niet eerder was begonnen, ze waren nauwelijks opgewarmd toen ze alweer moesten stoppen.
In de grote zaal zagen we vervolgens de tweede helft van het optreden van Karsu Dönmez & Band die een mengeling van Turkse muziek en jazz speelden. Intrigerend, Karsu schrijft de meeste nummers zelf en ze beginnen allemaal vrij traditioneel als een stuk volksmuziek om vervolgens over te gaan in een cross-over van folk-jazz en een beetje pop.
In de beneden foyer was inmiddels de winnaar van de Jazz-i award (geen muziekfestival schijnt meer zonder wedstrijd als warming-up te kunnen) Shannon Sarracco te spelen. In plaats van het trio waar hij mee won pakte hij groot uit met een extra saxofonist en twee zangeressen. Easy-listening latin jazz, niets mis mee, maar graag wat meer eigen nummers. Kan geduchte concurrentie voor Wouter Hamel of Jamie Cullum worden. Zeker geen dode meeuw op het podium.
In de foyer boven speelde ondertussen de Ruben Hoeke Band, de bluesfactor van Seabottom Jazz. Goede band met Ruben Hoeke op gitaar en Frank van Pardo op mondharmonica en zang. Hopen ze deze zomer nog vaker te zien op diverse bluesfestivals. Hun nieuwe cd was net een paar dagen uit, dus het repertoire bestond grotendeels uit nummers van die cd. Aanrader.
Vervolgens weer naar de beneden foyer, waar STriCat speelde. Een combinatie van klezmer, gypsy en jazz met Roemeense roots. Zagen ze meer dan een jaar geleden al in Leiden, maar ze zijn nog steeds even goed, zo niet beter. Niet iedereen ging helemaal naar beneden, ook vanaf de eerste verdieping was het optreden goed te zien.
Leuk om te zien dat verschillende artiesten ook de tijd namen naar andere optredens te gaan. Hier danst onder andere de van oorsprong Turkse Karsu Dönmez op de Roemeens-gebaseerde muziek van STriCat. Muziek, cultuur in het algemeen, blijkt de basis voor integratie, het samensmelten van culturen in Nederland. Moet wel meer geld voor uitgetrokken worden!
Dan weer naar boven, waar in de foyer Maria Markesini en Bert van den Brink optraden. ook hier weer een optreden met jazz meets world, ditmaal Griekse muziek en jazz. Veel treurigheid vanuit Griekse zijde, maar de zang van Bert van den Brink was dan weer hartverwarmend.
Daarna wilden we weer eens naar de zalen voor Gare du Nord en de Cor Bakker Big Band, maar dat viel tegen, lange rijen en de zalen waren vol. Iets teveel kaarten verkocht misshien, hopende dat het publiek zich wel zou spreiden, maar de zalen waren dus vol en de foyers bijna leeg. Niet leuk en dus maar huiswaarts gekeerd, beetje domper op een verder leuk festival. Volgend jaar toch wel weer.
LINKS:
Seabottom Jazzfestival
New Cool Collective
Eric Vaarzon Morel
Karsu Dönmez
Shannon Sarracco
Ruben Hoeke Band
STriCat
Maria Markesini
Bert van den Brink
Geen opmerkingen:
Een reactie posten