Werfpop in de Leidse Hout heeft iets met water, twee jaar geleden was het droog maar het veld was een moeras, vorig jaar begon het met regen en klaarde het later op en dit jaar was het aanvankelijk veel te heet en het eindigde dan ook met een flink onweer.
Maar de sfeer was goed en de muziek, laten we zeggen afwisselend. Het begon met Ethereal, winnaar van de publieksprijs tijdens de voorronden van Werfpop. Prima melodische metal en het publiek was gelijk wakker.
Het publiek had overigens wel de schaduw opgezocht aan de randen van het festivalterrein zodat The Hilton Halo, een nieuwe Leidse band een set met een soort lichtsymfonische rock, voor een 'leeg' veld speelde. Of het daardoor kwam of door de pakken die de heren droegen bij 35 graden op het podium of omdat een half uur echt te kort is om helemaal op gang te komen, geen idee. Maar het optreden kon niet echt overtuigen, hoewel het hier een stel goede muzikanten betreft, daar lag het niet aan.
Inmiddels werd het steeds drukker (uiteindelijk 20.000 bezoekers volgens de organisatie) en werden plekjes in de schaduw schaars. Gelukkig is er dan nog altijd het bijprogramma in het muziekpaviljoen bij het Theehuis, vlak naast het festivalterrein. Meer bomen, minder publiek en een koel briesje over de vijver maakten het daar een stuk aangenamer. Daar speelde Pam MacBeth, de Amerikaanse (Nashville) country zangeres uit Sassenheim met haar band een prima set onvervalste country. Hé, wie zit daar achter de keyboards? Inderdaad, Frans Heemskerk, laatste tijd al vaker gezien in allerlei combinaties.
Terug op het festivalterrien speelde daar G.O.T.V., de winnaar van de juryprijs van de Werfpop voorrondes. Jonge Leidse band die (terecht) helemaal in de lift zit, met een eigen, orgineel geluid. Voor dit optreden hadden ze speciaal een blazerssectie ingezet, mooie toevoeging.
Daily Bread is een interessant trio uit Friesland dat garage dance speelt. Drums, bas en Philicorda/zang, een minimale bezetting met een maximaal effect. Wat een beetje ontbrak was de variatie, je wilt toch niet altijd jam op je boterham, maar soms toch ook gewoon kaas?
Het leuke aan Werfpop dat de programmering behoorlijk heftig is, maar dat er altijd plaats is voor een moment van schijnbare rust. Zoals het optreden van Shirma Rouse, soul, funk, jazz met vette grooves, een stevige blazerssectie en mooie zang. Zomerse muziek op een tropisch festival!
Tijd voor wat verkoeling bij het muziekpaviljoen bij het Theehuis waar Bas Paardekooper een set zompige bluesrock speelt. Veel interessanter dan de spierballenblues die we vorig jaar bij Zoetermeer Blues van hem zagen.
Leukste verrassing van dit festival was Go Back to The Zoo, veel van gehoord, maar nog nooit live gezien. En dat werd tijd want het is een regelrechte aanrader! Niet makkelijk in een hokje te plaatsen, een soort Britpop ondergesneeuwd onder Velvet Underground en Tsjechov. Binnenkort op Waterpop en Lowlands, ga ze zien.
Ondertussen wordt het tijd om wat te eten en na een korte inventarisatie komt Toko Mini (notabene bij mij om de hoek en pas 1x geweest) als favoriet uit de bus. Overheerlijke sate met ondertussen prima muziek van JZZZZZP. Jumpjazz van de bovenste plank. De drummer was er niet bij, maar dat maakte het optreden er niet minder om.
Geen tegenvaller, want als je ergens niets van verwacht en het blijkt ook zo te zijn is het alleen maar een bevestiging, was Aux Raux de Luxe. Al eens eerder gezien als duo, maar nu met Malle Pietje en de Bimbo's was het niet veel beter. Goedkoop effectbejag, geen muzikale inhoud. Laat je broek maar zakken!
En dan wordt het tijd voor de echte hardcore: Pestilence. Death Metal band van 1986 tot 1994 en heropgericht in 2008 en weer helemaal back to life. Prima in zijn soort, maar je moet er wel van houden....
.... dus terug naar de muziektent voor de Little Boogie Boy Blues Band, ontspannen blues, zoals alle optredens in het muziekpaviljoen. Lekker genieten, hoewel de eerste donkere wolken zich boven Leiden verzamelen.
Grote publiekstrekker is natuurlijk Moke, vorig jaar speelden ze nog op het dak van het station in Leiden, nu een uur lang op Werfpop. Groot succes en terecht, maar de lucht werd steeds donkerder en het voorspelde onweer leek op komst.
Via het muziekpaviljoen met nog een klein stukje van het Rob Baars Collective was het nu echt tijd om naar huis te gaan. De Jeugd van Tegenwoordig, The Subs en de Chris Koenen Band daardoor gemist, maar even over negenen brak het noodweer los boven Leiden.
Maar om het toch positief af te sluiten: Werfpop is een geweldig gezellig festival met een breed muzikaal scala en er zijn altijd verrassende bands.
LINKS:
Ethereal
The Hilton Halo
Pam MacBeth
G.O.T.V.
Daily Bread
Shirma Rouse
Bas Paardekooper
Go Back to The Zoo
JZZZZZP
Aux Raux de Luxe
Pestilence
Little Boogie Boy Blues Band
Moke
Werfpop
Leidse Hout
Geen opmerkingen:
Een reactie posten