Iedere eerste zaterdag van juni is er het Bluesfestival van Zoetermeer. Een lint van podia door het stadshart en de Dorpsstraat en nog enkele loslopende muzikanten. Zoals de West Coast Jazzband die in Spazio speelde. Traditionele Dixieland met een gweldige akoestiek.
Even verderop speelde de Diksie Street Jazzband ook, de naam zegt het al, Dixieland. Op het Plaatspodium zouden Toon, Tean & August spelen, maar die waren nog niet begonnen en die zagen we twee jaar geleden daar ook al (zie het allereerste verslag op Muziek gezien, wasnt ja, we bestaan 2 jaar!).
Op het Promenadepodium stond The Blue Clay te spelen met een mengeling van TexMex en Zydeco. Heel gezellig, leuke band en de zon scheen flink en de sfeer was uitstekend.
We komen al jaar op Zoetermeer Blues, maar nog nooit zagen we een band spelen op het Driekantpodium. Vandaag wel, Hot Tamales was bezig met Cayun muziek, klonk leuk, het was lunchtijd, dus neergestreken op het terras bij het podium. Nadat we de lunch besteld hadden en voordat ik een foto kon maken gingen ze pauzeren. Toen ze na de lunch nog geen aanstalten maakten weer verder te gaan gingen wij maar verder naar het Stadhuisplein, waar het ook pauze was....
Dan maar door naar de Dorpsstraat naar de 2 podia daar. Onderweg kwamen we nog Mr. Home tegen die klassieke bluesnummers speelde en zichzelf begeleide op gitaar.
Op het Schoolplein was het een drukte van belang bij Lefthand Freddy & The Aces en terecht, lekkere muziek met voornamelijk eigen repertoire.
Op het Hovesteinpodium speelde de Belgische band Howlin' Bill. Een degelijke groep met een heel authentiek geluid, helemaal niet verkeerd en ook hier was het behoorlijk druk.
Terug op het Schoolplein hoorden we Cuban Heels met lekker rauwe blues. Blues met een (rafel)randje dankzij de zanger Jan Hidding, een soort garageblues. Verfrissend en dat konden we ook wel gebruiken met dat mooie weer. Opvallend veel bands hadden een contrabassist een paar jaar geleden was dat bijna allemaal elektrisch. Omdat dat dichter bij de roots staat of omdat de toegang tot jazzfestivals vereenvoudigd?
Op het Stadhuisplein speelden intussen The Juke Joints bluesrock van het zuiverste water. Swing, rockabilly, rock 'n roll, bluesrock, chicagoblues en zydeco, deze Zeeuwse band beheerst het allemaal. Ondertussen was het etenstijd geworden, tijd om op een terras te gaan zitten.
Logistiek gezien een goede keuze, maar akoestisch gezien een ramp. Want alleen tussen het podium en de pa was het optreden goed te horen, daarbuiten verging het in de nagalm van alle beton en baksteen. Af en toe een bezoekje aan het podium kon geen kwaad. Bijvoorbeeld toen mondharmonicaspeler Sonnyboy opeens accordeon ging spelen in een Zydeconummer.
Of even later toen drummer en voorman Peter Kempe opeens de mandoline ter hand nam voor het nummer Going to my hometown van Rory Gallagher, een nummer waarvan je denkt dat niemand dat na Rory nog kan spelen, maar The Juke Joints deden het geweldig!
In de pauze eindelijk tijd om even wat te eten (prima asperges bij Queen of Hearts) en daarna verder met Flavium Na Cuby & The Blizzards en Livin' Blues 1 van de oudste bluesbands van Nederland. Had ze vroeger ook al eens gezien en ze zijn geen spat veranderd, maar wel een paar jaartjes ouder. En niets nieuws onder de zon.
Dan nog even naar het Plaatspodium (de rest van het stadshart stopt ermee nadat de winkels dicht zijn), maar hier speelden nog de Bluescollectors, lekker brede bluesinterpretatie maar het was mooi geweest, er wachtte nog een verjaardagsfeestje.
LINKS:
West Coast Jazzband
Diksie Street Jazzband
The Blue Clay
Mr. Home
Lefthand Freddy & The Aces
Howlin' Bill
Cuban Heels
The Juke Joints
Flavium
Bluescollectors
Zoetermeer Blues
Geen opmerkingen:
Een reactie posten