Een stevig festival met een enorme afwisseling aan optredens. Voor elk wat wils zoals dat heet. Het weer was prima, hoewel het terrein wat nat was en steeds meer op een moeras begon te lijken. Gelukkig zat niemand daarmee.
De eerste band die we zagen was Hospital Bombers, op het eerste gezicht een leuk gitaarbandje maar door de bijdrages van Susanne op zang, viool en philicorda kreeg het een extra dimensie. Leuke nieuwe band met veel potentie voor de komende jaren. Ga zo door!
Op het tweede podium was er vervolgens een optreden van Enge Buren, muzikaal cabaret, soms wat overdreven, meestal zeer amusant. De incarnatie van Andre Hazes (Verliefd beetje een) was natuurlijk geniaal.
Vervolgens speelde op het eerste podium het Japanse Electric Eel Shock. Een soort mengeling van Hard Rock, Punk en Metal. Zoals wel vaker bij Japanse bands enigzins 'over the top'. Net als Soil & Pimp Sessions in de jazz en Petty Booka in de Hawai muziek. Leuk, maar niet voor de volle 50 minuten.
In de muziektent bij het Theehuis in de Leidse Hout, even buiten het festivalterrein gelegen, speelde de Andrew Speaker Band. Met Wouter Kiers op saxofoon en Dany Lademacher op gitaar was dit een uitermate swingende en vrolijke jamsessie. Lekker improviseren op bekende en minder bekende nummers, vlammen van het begin tot het eind.
Daarna speelde de Pam Macbeth band in de muziektent. Pam komt uit Nashville, Tennessee en dat is te horen ook. Nashville Country op zijn best. Ze woont tegenwoordig in Sassenheim, dus dit was recht om de hoek. Je moet er natuurlijk van houden, maar Pam was goed, de (Nederlandse) gelegenheids band was goed. Niets mis mee.
Terug op Werfpop speelde nog Jon Spencer's Heavy Trash een geweldige set eigentijdse rock'a'billy/Americana. Hoogtepunt van de dag! Rauwe gitaarrock, waarbij Jon Spencer een show neerzette die, qua dramatiek, een beetje aan de oude James Brown deed denken.
Tot slot nog Claw Boys Claw, ook vroeger altijd al vraagtekens bij gehad (nooit live gezien, maar wel platen van gekocht) en ook dit optreden overtuigde niet helemaal. Slecht was het zeker niet en opboksen tegen Jon Spencer is ook geen makkie. Maar hebben de heren er wel écht plezier in?
Werfpop is een ongelooflijk gezellig festival, met goede muziek, voor elk wat wils en voor alle leeftijden. En die waren er dan ook, van jong tot oud(er). Het was druk maar niet té druk, het was hard maar niet té hard, en een drankje kostte, net zoals in Zoetermeer 2 euro en niet 3 of meer zoals in Amsterdam, Rotterdam of Den Haag.
LINKS:
Hospital Bombers
Enge Buren
Electric Eel Shock
Wouter Kiers
Dany Lademacher
Pam MacBeth
Heavy Trash
Claw Boys Claw
Geen opmerkingen:
Een reactie posten