vrijdag 13 februari 2009

Punklegende Buzzcocks maken faam waar

De Buzzcocks waren eind jaren 70 op hun hoogtepunt, een stel geweldige singles (verzameld op Singles Going Steady) en een uitstekende eerste elpee. Een combinatie van catchy popliedjes, punk gitaarspel en een hele strakke ritmesectie. Na nog twee elpees ging de band begin jaren 80 uit elkaar, de bandleden gingen soloprojecten doen, kwamen regelmatig weer eens bij elkaar, maar haalden nooit meer het niveau van hun begin jaren.
En dan opeens is er de Another Bites Tour, waarbij de eerste twee elpees (Another Music in a Different Kitchen en Love Bites) in hun geheel worden gespeeld, aangevuld met een aantal singles uit die tijd. Altijd gevaarlijk: oudere mannen die de hoogtepunten uit hun jeugd nog eens overdoen, zouden ze het nog wel kunnen? Maar omdat ik ze toen nooit heb gezien, en hun optreden een dag eerder in Paradiso op fabchannel werd uitgezonden en zeker niet tegenviel (ik zag alleen het deel met de singles), was dat toch reden om naar Het Paard te gaan.

En gelukkig maar, want het was een geweldig optreden! Van de oorspronkelijke Buzzcocks waren alleen Pete Shelley (zang, gitaar en componist van de meeste nummers) en gitarist Steve Diggle nog van de partij, drummer en bassist waren vervangen door jongere muzikanten. In rap tempo werden de eerste twee elpees gespeeld, bijna net zo strak als op de platen van 30 jaar geleden.

En hoewel ik de muziek van de Buzzcocks al lang niet meer had gedraaid, alleen Another Music afgelopen weekend even, (her)kende ik gewoon alle nummers nog. Perfecte popsongs dus. Als Pete Shelley 10 jaar eerder of later zou zijn geboren had hij waarschijnlijk dezelfde nummers geschreven, maar dan als singer-songwriter op akoestische gitaar of in een Grungeband. Top pop songs dus.

Alle nummers werden in elpee volgorde gespeeld en zo zat het concert er na ruim een uur op. De toegift bestond uit de singles en dat zijn toch wel de beste nummers van de Buzzcocks. Orgasm addict, Ever Fallen in Love?, Oh Shit! en Noise Annoys kwamen weer helemaal tot hun recht en Steve Diggle's Harmony in my Head, was een waardige afsluiter en meezinger. Wat ik alleen nog miste waren de nummers Everybody´s Happy Nowadays (te hoge zang?) en Boredom en Breakdown van de allereerste ep Spiral Scratch. Boredom en Love Battery waren tenslotte de eerste nummers die ik van de Buzzcocks hoorde op The Roxy London WC2 (jan/apr 77) elpee.
Maar afgezien daarvan was het een geweldig concert, de band goed, het publiek goed en een optreden de oude Buzzcocks waardig!

Omdat het concert zelf net iets meer dan anderhalf uur duurde was er ook nog een voorprogramma, een lokale band in punk stijl. In Den Haag was dat Sidekickbob met een kruising tussen (deels Nederlandstalige) punk en polderrock. Werd door het publiek, in afwachting van de Buzzcocks goed ontvangen.

LINKS:
Buzzcocks
Buzzcocks op Fabchanell
Paard
Sidekickbob

Geen opmerkingen: