Het Arnhemse kwartet Lavalu is een wonderlijke combinatie. Ze spelen een mix van pop en jazz, net iets voor De X om te programmeren in de tuinzaal van De Burcht in Leiden. En net als vorige week bij STriCat was het publiek weer geweldig en gelukkig ook in iets grotere getale aanwezig.
Marielle Woltring is de pianist, zangeres, tekstschrijver en componist
van de band. Ze schijnt het gat tussen Björk en Roisin Murphy te vullen, maar in de eerste set hoorden we vooral een kruising tussen Joni Mitchell en Chi Coltrane. Zeker niet vervelend, maar het klinkt wat ouderwets en dat was het zeker niet. Lavalu is toch echt een eigen geluid aan het ontwikkelen.
De band bestaat verder uit Miguel Boelens (saxofoons) en Jörg Brinkmann (cello), waarbij de cello de bas verving. Zowel saxen als cello hadden veel electronica in huis waarmee een breed scala aan klanken kon worden opgezet.
Onmisbaar en voortreffelijk was Yonga Sun op drums, maar de belichting was niet zo goed, en de foto dus ook niet.
Leken de muzikanten in de eerste set nog wat onzeker, in de tweede set hadden ze er vertrouwen in en speelden het dak van het huis. Nieuwe associaties drongen zich op zoals Curved Air, Renaissance en ELP. Maar dat zijn alleen associaties, Lavalu klinkt echt wel als zichzelf.
De (eigen) nummers variëerden van catchy, uptempo jazz-pop tot hartverscheurende ballads en alles daar tussen in, waardoor het een afwisselend optreden was.
Cellist Jörg Brinkmann bespeelde de cello met vingers en strijkstok, geen gebruikelijke setting voor een cellist, maar hier zeker op zijn plaats.
En hij sampelde er ook nog eens op los in een duet met Marielle Woltring, heel mooi.
Het optreden begon misschien wat aarzelend, maar gaandeweg steeg het zelfvertrouwen én het speelplezier. En dat ze op de goede (en brede) weg zijn blijkt ook wel uit het feit dat ze volgende maand in het Bimhuis staan en in maart in Paradiso!
LINKS:
Lavalu
De X
Leids Jazz Trio
Geen opmerkingen:
Een reactie posten